Love me.

Rozdział 14

~~***~~

Mahoniowe drzwi otworzyły się po niecałych dwóch minutach. Jack opierał się wygodnie o ścianę, która zapewniała mu w jakimś stopniu stabilność, a owej stabilności tej nocy trochę mu brakowało. Lekko zachwiał się na widok właścicielki mieszkania, która przyglądała się brunetowi z nieodgadnionym wyrazem malującym się na jej pięknej twarzy. Chłopak lekko zmrużył oczy przyglądając się kobiecie. Odziana była w lawendowy szlafrok z satyny, który sięgał zaledwie do połowy uda, blond włosy były w lekkim nieładzie, a paznokcie u bosych stóp pomalowane były w kolorze dojrzałej wiśni. 
Zwrócił uwagę na jej twarz, która mimo lekko opuchniętych od snu oczu prezentowała się wręcz idealnie. Ciemne, długie rzęsy układały się w idealne wachlarze, a pełne usta wręcz prosiły o pocałunek. Jack pokręcił głową, przez chwilę zapominając po co tu przyszedł. Jego złość do owej postaci znacznie się zmniejszyła gdy ujrzał ją w progu, zwłaszcza dlatego, że po spotkaniu z Arią jego męskość wciąż buzowała podnieceniem. Spojrzał na nią jeszcze raz, starając się by jego twarz nie zdradzała zbyt wielu emocji, co chyba się nie udało, gdyż patrzyła na niego z wyższością, świadoma jego reakcji na jej widok.

 —  Musimy porozmawiać - powiedział Jack, bezceremonialne wchodząc do jej mieszkania i rozglądając się za miejscem najodpowiedniejszym do rozmowy. Pierwsze co rzuciło mu się w oczy było łóżko, więc szybko poszedł w przeciwnym kierunku. Znalazł się w kuchni i dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że to właśnie w tym pomieszczeniu jeszcze niedawno pozbawił ją ubrań. 
Mimowolnie uśmiechnął się na to wspomnienie, jednak szybko się opamiętał , ponownie przybierając poważny wyraz twarzy.

—  Masz mi natychmiast powiedzieć czego chcesz od mojego ojca ! - krzyknął, celując w nią oskarżycielsko palcem, jednak nie wyszło to tak groźnie jak zamierzał. Elena spojrzała na niego rozbawiona, krzyżując ręce na piersiach.

Chyba przesadziłeś z alkoholem Jack - stwierdziła, podchodząc do szafki i wyciągając z niej kieliszek, który po chwili napełnił się winem.

 —  Zaproponowałabym Ci wino, ale Tobie już starczy na dziś - dodała, zanurzając swoje pełne usta w czerwonym płynie.

Brunet spojrzał na nią z oburzeniem. Elena zdawała się zupełnie nie przejmować zaistniałą sytuacją, a co więcej wydawało się, że świetnie się bawi.

—  Powiem ojcu, że ze mną spałaś. Nie będzie zadowolony - syknął Jack, obserwując czy na jej twarzy pojawi się chociażby cień strachu. Nic takiego się nie wydarzyło, a blondynka wciąż uśmiechała się z wyższością.

—  Myślisz, że Ci uwierzy? - zapytała niewinnie, podchodząc do niego bliżej.
Chciał się odsunąć, jednak przyćmiony alkoholem wciąż stał w miejscu.

—  Dlaczego miałby mi nie uwierzyć? - odpowiedział pytaniem na pytanie, tracąc powoli pewność siebie i stwierdzając, że ów genialny pomysł jego przybycia do sąsiadki, nie był tak świetny jak mu się wydawało na początku.

—  Może dlatego, że jesteś niedojrzałym, rozpieszczonym gówniarzem, któremu tylko panienki w głowie ?

Chłopak prychnął wściekle, nie dając jej żadnej odpowiedzi.
Elena podeszła jeszcze bliżej, odstawiając kieliszek z winem na stół. 
Stali bardzo blisko siebie, a nogi Jacka wciąż odmawiały posłuszeństwa.

—  Brzydzę się Tobą, już nigdy Cię nie dotknę - wyszeptał jej do ucha, czując zapach drogich perfum na jej szyi. Trochę zakręciło mu się w głowie. Natychmiast pożałował drugiej butelki whiskey.
Kobieta roześmiała się perliście. Pewność siebie, która od niej biła, stawała się coraz bardziej przytłaczająca.

—  Jesteś tego pewien? - powiedziała ze słodkim uśmieszkiem i jednym ruchem zrzuciła z siebie satynowe odzienie, stojąc przed nim całkowicie naga.
Jack przełknął głośno ślinę. Tę bitwę przegrał, tego był pewien.

Pulsujący ból głowy obudził bruneta, przez co lekko się skrzywił. Chwilę leżał bez ruchu ,powoli przewijając w głowie zdarzenia sprzed paru godzin.
Aria ubrana w seksowny strój, który miał ochotę z niej zedrzeć.
Aria odpychająca go z wściekłością wypisaną na jej twarzy. 
Narzeczona ojca zrzucająca szlafrok. Narzeczona ojca zupełnie naga. 
Jack cicho jęknął.
Jak miał zareagować? Podejrzewał, że większość mężczyzn nie mogłaby się oprzeć, aby nie skorzystać z takiej okazji. Działał instynktownie, niestety.
Plan wydobycia informacji z Eleny zakończył się fiaskiem. Klęską. Porażką. 
Sam nie wiedział, jakie słowo najbardziej pasowałoby do zaistniałej sytuacji. Alkohol zdecydowanie przyćmił jego i tak już zachwiany zdrowy rozsądek. 
Nie mógł zrozumieć co podkusiło go, by poleźć do narzeczonej swojego ojca o drugiej w nocy? Zdobycie wyjaśnień czy po prostu nadzwyczajna głupota?

Rozejrzał się po sypialni, spodziewając się, że Elena stoi gdzieś obok i patrzy na niego z diabelskim uśmieszkiem na jej pięknej twarzy. W końcu dopięła swego, a on jeszcze bardziej się pogrążył. Wygrała.
Nie było jej jednak w pokoju, lecz z łazienki obok usłyszał dźwięk odkręcanej wody.
Westchnął cicho. Ucieczka wydawała się w tym momencie jedynym rozwiązaniem. Nie chciał patrzeć w jej oczy, a tym bardziej na jej ciało odziane z pewnością w kusy ręcznik. Ryzyko pokusy było zbyt duże i nie mógł sobie znów pozwolić na chwilę zapomnienia. Usiadł powoli na łóżku rozglądając się za częściami swojej garderoby. Na stoliku obok zabrzęczał telefon. Jack odruchowo spojrzał na wyświetlacz białego iPhona Eleny, na którym widniało połączenie od kogoś o imieniu Louis Grint. Brunet przez chwilę zmarszczył brwi, gdyż skądś znał te nazwisko, jednak nie mógł sobie przypomnieć skąd. Gdzieś już je słyszał. 
Nie zastanawiając się jednak zbyt długo nad tajemniczym mężczyzną zabrał wszystkie ubrania i uciekł. Niczym najprawdziwszy tchórz.

***

Aria rozejrzała się po sali z ulgą wypuszczając powietrze. Nigdzie nie było Pana Idealnego. Po wczorajszym wieczorze miała go serdecznie dość, dlatego też jego nieobecność była wręcz kojąca dla jej zszarganych nerwów. Przypominając sobie sytuację na zapleczu, wzdrygnęła się lekko. Fayes tym razem przesadził. Nie miał prawa jej dotykać. Nie miał prawa sprawić, że czuła się tak ... inaczej. Wciąż nie potrafiła określić tego uczucia. Wiedziała jedynie, że jest złe i nie może się powtórzyć. Koniec kropka. Będzie bardziej czujna i nie będzie patrzeć mu w oczy, bo jak zauważyła to najczęściej ją gubi. Cholerny Fayes.

Wciąż zirytowana, rozłożyła zeszyt z notatkami wyczekując, aż w pomieszczeniu pojawi się wykładowca. Egzaminy zbliżały się wielkimi krokami, postanowiła więc nie opuszczać zajęć i skupić się na przedmiotach, najbardziej potrzebnych by dostać się na wymarzony kierunek – architekturę wnętrz. Od dziecka uwielbiała projektować swój pokój, szkicując plany i wycinając z gazet najróżniejsze dodatki.

—  Stresujesz się egzaminami ?

Aria odwróciła głowę widząc Nicka, który usiadł u jej boku. Zdziwiło ją te pytanie, a raczej fakt, że z nią rozmawia, gdyż póki co ich jedyną rozmową była ta, gdzie przygotowywali się na zaliczenie z Podstaw Psychologii.

—  Trochę tak, na architekturę nie tak łatwo się dostać - odpowiedziała, starając się by w jej głosie nie było słychać zaskoczenia. 

— Nie wierzę. Zdaję się, że jak dobrze pójdzie spotkamy się po wakacjach – uśmiechnął się Nick, ukazując rząd równych, białych zębów. Był przystojny. Ciemne włosy miał krótko przystrzyżone, a zielone oczy wesoło błyszczały. 
Choć wyglądał jak typowy mięśniak z pierwszej strony gazety, miał w sobie coś interesującego.

—  Też idziesz na architekturę?

—  Tak, od zawsze o tym marzyłem.

Brunetka była naprawdę zaskoczona. W życiu nie pomyślałaby, że taki chłopak jak Nick Lotis interesuję się projektowaniem. Pasował jej na trenera personalnego lub modela reklamującego bieliznę. Cóż, pozory mylą.

—  Słyszałem, że udzielasz korepetycji Faysowi – zmienił temat, krzywiąc się po wypowiedzeniu tego nazwiska. Aria mimowolnie również się skrzywiła, przez co oboje wybuchnęli śmiechem.

—  Niestety tak, ale pociesza mnie fakt, że dostanę za to dodatkowe punkty.

—  To idiota, jakbyś miała z nim problemy to mów.

—  Dam sobie radę - uśmiechnęła się szczerze, co rzadko jej się zdarzało w rozmowie ze znajomymi ze studiów. Nick wydawał się naprawdę miły i też nie trawił Jacka, coś ich łączyło.

—  Szkoda, że nie możesz mi udzielać korepetycji – dodał jeszcze i odwrócił się w kierunku wykładowcy, który właśnie pojawił się w sali.

Arię zatkało. Czy jej się wydawało czy Nick ją lubi ?

***

—  Chcesz mi powiedzieć, że poszedłeś do Eleny i zamiast jej nawrzucać, uprawiałeś z nią seks? Poważnie? - Zapytał Mark z nutą irytacji w głosie.

Siedzieli w apartamencie Dawsonów popijając zimną lemoniadę przygotowaną przez matkę blondyna. Odpuścili sobie zajęcia z czystego lenistwa.

— Tak – wydusił tylko Jack, udając, że bardzo zainteresował go widok za oknem. Wciąż nie mógł uwierzyć w swoją głupotę. Po alkoholu jego mózg pozbawiony był jakiegokolwiek rozsądku. A może to przez sytuację z Arią? Przypomniał sobie jak blisko siebie stali i jak miękka była jej skóra. Chciał ją pocałować, bardzo. Jednak dziewczyna najwyraźniej nie miała na to ochoty, bo odtrąciła go po raz kolejny. Zastanawiał się czy się nie poddać i dać Markowi wyczekiwany numer do kuzynki Camille. Coś jednak go powstrzymywało, jakiś głosik w jego głowie kazał mu nie zaprzestawać prób uwiedzenia dziewczyny.

—  Lepiej już do niej nie zachodź i udawaj, że nic się nie wydarzyło. Może Twój ojciec w końcu się opamięta i będzie po sprawie.

—  Oby tak było – powiedział Jack, wciąż rozpamiętując sytuację na zapleczu Badway. 
Aria Washey była trudnym zadaniem, trudniejszym niż mu się wydawało.

                                        The on­ly way to get rid of a tem­pta­tion is to yield to it.

***

No i jest ! Dziękuje wam bardzo za poprzednie komentarze i mam nadzieję, że rozdział nie jest najgorszy choć Jack się nie popisał :D

Pozdrawiam Was <3