Love me.

Rozdział 21

~~~~***~~~~

- Moja korepetytorka skończyła przed czasem. Czemu mnie to nie dziwi? - zapytał, opierając się o ścianę. Przez chwilę wpatrywała się w niego ze złością, wypisaną na twarzy. Pokręciła z irytacją głową, co niezwykle rozbawiło bruneta. Czemu, aż tak bardzo denerwowała się w jego towarzystwie? Wyglądała na wytrąconą z równowagi i chyba właśnie to, tak bardzo ją rozjuszyło.

- Jak Ci poszło? - zadała pytanie, którego najwyraźniej już żałowała. Zacisnęła usta w wąską linię i skrzyżowała ręce na piersiach. Reakcja dziewczyny zdziwiła Jacka. Nie dość, że zadała mu normalne pytanie, zamiast odpyskować coś niemiłego, to jeszcze jej pewność siebie gdzieś uciekła i najwyraźniej nie zamierzała wrócić w najbliższym czasie.

- Chyba nieźle, nie były takie trudne, dzięki Tobie – posłał jej uśmiech, wciąż nie spuszczając z niej wzroku.

- Cieszę się, że korepetycje nie poszły na marne – odpowiedziała mu, wyglądając przy tym na zagubioną. Jack spojrzał na nią z ciekawością. 

Czyżby bała się przebywać z nim samotnie na korytarzu?

Nim zdążył cokolwiek odpowiedzieć, odwróciła się gwałtownie na pięcie, chcąc jak najszybciej pozbyć się jego towarzystwa. Szła pospiesznie, mimo to Jack dotrzymywał jej kroku, obserwując jak jej szczupłe nogi odziane w pantofle stukają o podłoże. Postanowił ją zatrzymać, choć nie wiedział w jakim celu. Położył swoją dłoń na jej ramieniu, przez co dziewczyna momentalnie się zatrzymała. Poczuł jak po jej ciele przebiegł krótki dreszcz.

- Czego chcesz? - zapytała głośno, patrząc na niego z wyrzutem w swoich ciemnych oczach. Przez chwilę tylko lustrował ją wzrokiem, sam nie wiedząc czego od niej oczekuję. Chciał spędzić z nią więcej czasu, jego ciało wręcz domagało się kontaktu z brunetką.

- Podziękować – powiedział krótko, wpatrując się intensywnie w jej twarz. Aria nie potrafiła dobrze ukrywać emocji, widział jak jej cera przybiera różowy kolor, a jej wzrok skierowany jest wszędzie, byle nie na niego.

- Okej. Podziękowałeś. Cześć! - zrzuciła jego rękę, zamierzając ponownie od niego uciec. Nie chciał żeby odeszła, nie tym razem. Nie myśląc zbyt wiele, przycisnął ją do białej ściany, dotykając całym sobą jej drobnego ciała. Ponownie poczuł jak dziewczyna mimowolnie się wzdryga.

Spojrzał wprost na nią. Stała z miną wystraszonej dziewczynki, a jej wielkie oczy wpatrywały się w niego ze strachem. Bała się jego osoby czy tego co może z nią zrobić? Nie mógł przestać wpatrywać się w jej brązowe tęczówki, które w tym momencie tak wyraźnie widział. Były koloru ciemnej czekolady, z maleńką, jaśniejsza plamką na prawym oku. 

Czuł, że mógłby wpatrywać się w nią godzinami, a ten widok wcale by mu się nie znudził. Gwałtownie odwróciła wzrok, co w zupełności mu się nie spodobało. Chciał na nią patrzeć. Chciał zobaczyć w jej oczach, to co on czuł w tej chwili – pożądanie. Delikatnie ujął jej twarz dłonią, zachwycając się jak aksamitna w dotyku jest jej skóra. Drugą ręką jeździł po jej policzku, czując pod palcami jaka jest gorąca. Wciąż wpatrywała się w niego, nie mówiąc ani słowa. Pomyślał, że tak nie zachowuję się ktoś, kto nie ma ochoty, na to co za moment chce zrobić. Świadomość, że nie jest jej obojętny, sprawiła, że na jego ustach pojawił się uśmiech, oznaka zwycięstwa. Przejechał kciukiem po jej pełnych ustach, zastanawiając się jak smakują. Ta myśl już jakiś czas nie dawała mu spokoju. Poczuł jak w głowie lekko mu szumi, a w podbrzuszu czuję dziwny ucisk. Emocję jakie nim targały były silne, zbyt silne. Nie pamiętał by kiedykolwiek czuł się tak nabuzowany uczuciami – głodny smaku jej ust, spragniony dotyku jej skóry.

- Bardzo chce Cię pocałować – wyszeptał zachrypniętym głosem, nieznacznie zmniejszając odległość między nimi.

Aria lekko rozchyliła zaróżowione usta jakby chciała coś powiedzieć, jednak nie odezwała się ani słowem. Zbliżył się do niej jeszcze bardziej. Dotykali się już czubkami nosów. Przymknął oczy, wdychając jej zapach. Maliny. Kochał Maliny. Spojrzał na nią ponownie. Nie widział w jej oczach sprzeciwu, tylko coś innego, może strach pomieszany z pragnieniem? Jej wargi wyglądały bardzo kusząco, ostatkami sił próbował zapanować nad gwałtownym pocałowaniem ich, co swoją drogą, zamierzał zrobić już za chwilę.

- Proszę Cię, przestań. Mam chłopaka – wyszeptała cicho, patrząc na niego błagalnie.

Pięć słów. 

Pięć słów, które jeszcze miesiąc temu nie zrobiłyby na nim żadnego wrażenia. Pięć słów, które teraz poczuł w całym swoim ciele. Pięć słów, po których jego żołądek zawiązał się w wielki supeł. Pięć słów, które dudniły mu wściekle w głowie. Pięć słów, których nie chciał usłyszeć, nie teraz, kiedy tak bardzo jej pragnął.

Puścił ją powoli, oddalając się na bezpieczną odległość. Patrzył na nią, jej twarz wciąż pokryta była rumieńcami, a błysk w oczach, w ogóle nie współgrał z wypowiedzianymi przed momentem słowami.

Chciał udawać, że nie usłyszał. Chciał, mimo wszystko przygwoździć ją ponownie do ściany, wpijając się w jej pełne usta. Nie zrobił tego. Pięć słów okazało się wystarczające. Ostatni raz spojrzał na jej zdziwioną twarz, a następnie odwrócił się. Słowa pożegnania były zbędne.

***

Od piętnastu minut wpatrywała się pustym wzrokiem w ścianę. Wciąż w galowym stroju, nadal w butach na obcasie, siedziała nieruchomo na kuchennym krześle. Nie pamiętała drogi metrem, ani spaceru do mieszkania, w głowie wciąż szumiało jej od natłoku emocji. Obraz pojawiający się co chwilę przed oczami, zdecydowanie nie pomagał. Fayes ocierający się swoim umięśnionym ciałem o jej piersi, Fayes przegryzający swoje pełne usta, Fayes coraz bardziej nachylający się w jej stronę. Jedynym marzeniem Arii w tym momencie, było wymazanie tego wszystkiego z głowy. Żałowała, że żyję w realnym, pozbawionym magii świecie, w którym nie może wymazać sobie tego zdarzenia z pamięci. Zaklęcie Obliviate, zaczerpnięte ze świata Pani Rowling, ułatwiłoby sprawę, bardzo. Nieznaczny uśmiech pojawił się na jej twarzy, na myśl o Harry'm Potterze. Czy to już oznaka szaleństwa?

Godzinę temu uświadomiła sobie straszną rzecz. Chciała, żeby Jack ją pocałował. Jej ciało wręcz błagało o jego dotyk, jej usta pragnęły poczuć jego smak. Ta myśl ją przerażała. Nigdy nie czuła tak silnych emocji do nikogo. Przy Danielu czuła miłość, spokój, bezpieczeństwo, przy Jacku budziły się w niej nowe uczucia, których do tej pory nigdy nie zaznała. Namiętność, pożądanie, nienawiść. Czy można kogoś nienawidzić i jednocześnie tak bardzo pragnąć? A może wcale nie darzyła go nienawiścią?

Prychnęła głośno i pokręciła nerwowo głową. Czuła się winna. Choć w ostatnim momencie udało jej się powstrzymać pocałunek, myśli, które chodziły jej po głowie były złe, nieczyste.

Jedynym wyjściem będzie unikanie bruneta o błękitnych oczach, które doprowadzają ją do szaleństwa - tylko taki pomysł przychodził jej do głowy.

Jeżeli dobrze pójdzie, zobaczy go dopiero po wakacjach, a wtedy Jack z pewnością nie będzie już zainteresowany. Na myśl, o Fayesie, który nie zwraca na nią uwagi, poczuła dziwny ucisk w żołądku. Nie rozumiała reakcji swojego ciała, przecież wcale, ale to wcale nie chciała, żeby Jack nadal ją prześladował. Niemożliwe, żeby w najmniejszym stopniu jej się to podobało, prawda? Przekonując sama siebie, skierowała się w stronę dużego okna. Uwielbiała wpatrywać się w Nowy Jork, zawsze tętniący życiem. Zacisnęła mocno dłonie na parapecie. Czemu wciąż o nim myśli?

***

Jack od paru minut chodził nerwowo po mieszkaniu, zaciągając się mocno papierosem. Wolną ręką uzupełnił pustą szklankę, bursztynowym płynem. 

Czuł się źle. Był sfrustrowany, zawiedziony, pobudzony, wściekły. Czuł coś jeszcze, jednak nie potrafił zidentyfikować tego uczucia. Wciąż nie wiedział co nim kierowało. Dawny on nie zwróciłby uwagi na słowa wypowiedziane przez brunetkę. Dawny on nie czułby tylu emocji, mimo, iż nawet nie musnął jej różowych warg. Dawny on jeszcze mocniej przygwoździłby ją do ściany i bez skrupułów pocałował. Nie chciał zamienić się ponownie w Jacka sprzed paru lat, nie chciał znowu tyle czuć. Po Julii, obiecał sobie, że już nigdy nie będzie tym chłopakiem co dawniej. To przynosiło tylko cierpienie.

Wyjął następnego papierosa z paczki. Gęsty dym wdarł się do jego płuca i na moment uspokoił emanującą złość. Szybko podjął, jedyną słuszną decyzję. Zapomni o Arii Washey. Ta dziewczyna nie była dla niego. Czuł przy niej zbyt wiele emocji, a wcale nie chciał ich czuć. Musiał to skończyć.

- Powiesz mi o co chodzi? - zapytał Mark, który patrzył na niego uważnie. Siedział na czarnej sofie, co chwilę spoglądając na przyjaciela, który nerwowo przemierzał pomieszczenie.

Brunet spojrzał na Dawsona. Przez moment, zapomniał, że nie jest w mieszkaniu sam. Aria działała na niego zbyt intensywnie, myśląc o niej zapomniał o całym świecie. Decyzja o zakończeniu znajomości była zdecydowanie jedyną opcją.

- Idziemy na miasto - zarządził Jack, biorąc duży łyk Whisky, która przyjemnie paliła go w gardło.

- W końcu! Ostatnio byłeś taki sztywny. Myślałem, że zakochałeś się w nawiedzonej i zostanę sam z napalonymi kobietami na Manhattanie.

Zakochałeś się w nawiedzonej - na te słowa Fayes mimowolnie się skrzywił. Brzmiało to absurdalnie, nie mógł zakochać się w Washey, po prostu pociągała go jako kobieta, nic więcej.

- Czas się zabawić - powiedział beznamiętnie, czując, że póki co nie ma ochoty na żadne igraszki. Wziął kolejny łyk trunku, wiedząc, że na trzeźwo zbyt wiele nie zdziała.

- Dałeś sobie spokój z Arią? - Mark wyglądał na szczerze zdziwionego.

- Nie chce o tym rozmawiać.

- To znaczy, że Camille jest moja?

- To znaczy, że koniec tematu.

- Ale obiecałeś!

- Nie denerwuj mnie. O Camille pogadamy innym razem - zakończył temat Jack, dopiero teraz przypominając sobie o swojej kuzynce. Nie zamierzał pozwolić Markowi na poderwanie słodkiej Cam. Niezmiernie cieszył go fakt, iż jest bezpieczna w Californii i w mieście z pewnością pojawi się dopiero za parę miesięcy.

Blondyn rzucił mu wściekłe spojrzenie. Fayes ani trochę nie przejął się oburzeniem przyjaciela. Wystarczy, że zjawią się w klubie, a on już zapomni o Camille. Bo taki właśnie był Mark Dawson.

***

Deja Vu, nie było przypadkowym wyborem. Klub Badway został zdyskwalifikowany na samym początku, gdyż Jack nie miał zamiaru spotkać Arii, choć wiedział, że jego podświadomość błaga o to na klęczkach. Burns natomiast, wciąż kojarzyło mu się z Eleną, więc okazało się wystarczająco zniechęcające. Deja Vu zaś, było kolebką przyjemnych wspomnień i zawsze chętnych kobiet. Nie pamiętał by kiedykolwiek wyszedł stamtąd samotnie i dzisiejszej nocy nie zamierzał tego zmieniać. Usiedli przy jednym z ostatnich wolnych stolików w klubie. Pomieszczenie urządzone było w klimacie burleski. Ścian były obite czerwonym, pikowanym materiałem, a sofy przyozdobione złotym wzorem. Na niewielkich podestach, śmiało wyginały się tancerki - odziane w kuse gorsety, pończochy i buty na niebotycznie wysokich obcasach. Lada baru była lekko oświetlona, a stroje barmanek i kelnerek pobudzały wyobraźnie. Zza konsoli DJ'a, rozbrzmiewała zmysłowa muzyka, która wręcz ociekała erotyzmem. Po drugiej kolejce wódki, Jack coraz bardziej się rozluźniał. Do klubu z każdą minutą przybywało więcej ludzi, a Mark bezwstydnie lustrował wzrokiem każdą napotkaną dziewczynę.

- Przed wyjazdem na wakacje, trzeba porządnie pożegnać Nowy Jork - uśmiechnął się blondyn, nie spuszczając oczu, z rudowłosej kobiety ubranej w bardzo kusą sukienkę. Ruda czując na sobie jego spojrzenie, mrugnęła zachęcająco.

Choć Jack, jak co roku, cieszył się na wyjazd poza miasto, tym razem targały nim mieszane uczucia. Wiedział, że wakacje jeszcze bardziej oddalą go od Washey. Wiedział również, że to jedyny sposób, aby przestać o niej myśleć i skupić się na innych, przede wszystkim chętnych kobietach.

Spojrzał na przyjaciela, który już stał przy barze, obejmując lekko dziewczynę, która nie ukrywała, iż bardzo odpowiada jej ów podryw.

Jack rozejrzał się po sali w poszukiwaniu jakichkolwiek wrażeń. Wiele kobiet rzucało mu ukradkowe spojrzenia, jeszcze inne bezczelnie wlepiały w niego wzrok. Mógł mieć każdą tutaj, a chciał tylko jedną, której nie mógł mieć. Zły, iż taka myśl przyszła mu do głowy, natychmiast opróżnił kieliszek alkoholu, jeszcze baczniej rozglądając się po tłumie.

Od razu zwrócił uwagę na kobietę stojącą tyłem. Długie ciemne włosy sięgające pasa, szczupłe nogi, niezbyt wysoka. Aria?

Jak na komendę dziewczyna odwróciła się tak, że widział jej twarz. To nie była Aria. Nie przypominała jej ani trochę. Była atrakcyjna, jednak Jack mimowolnie zaczął porównywać ją z Washey, która wygrywała pod każdym względem. Czuł, że alkohol zamiast mu pomagać, powoduję, że jeszcze bardziej wariuję. Chciał zapomnieć, a zamiast tego, w każdej kobiecie o ciemnych włosach widział Arię. Czy on oszalał?

- Czemu siedzisz samotnie? - usłyszał tuż obok kobiecy głos, który wyrwał go z zamyślenia o swoim stanie psychicznym.

Spojrzał na osobę, która zadała mu pytanie - blondynkę o jasnej cerze i krwistoczerwonych ustach. Miała na sobie czarną, obcisłą sukienkę, idealnie przylegającą do jej zgrabnego ciała. Wyglądała bardzo seksownie. Przydymione makijażem oczy, patrzyły na niego zalotnie, wyczekując odpowiedzi.

- Czekałem na Ciebie - odpowiedział, uśmiechając się do niej dwuznacznie. Przesunął się trochę w lewą stronę, robiąc jej miejsce obok siebie.

- Tak myślałam - odpowiedziała pewnie, siadając blisko niego.

Poczuł, że jest idealną kandydatką. Zupełne przeciwieństwo Washey. Dziewczyna o słowiańskiej urodzie, chętna na zabawę, inna.

Bezceremonialnie położył dłoń na jej kolanie, powoli przesuwając po nim kciukiem. Patrzyła na niego lekko zmrużonymi oczami, nie przerywając mu tej czynności.

- Zawsze jesteś taki bezpośredni? - zapytała poważnym tonem, choć jej oczy zdradzały, że świetnie się bawi. Nikt przecież nie odmawia Jackowi Fayesowi. Prawie nikt.

- Zawsze mówisz to co myślisz? - odpowiedział pytaniem na pytanie, odważnie przesuwając kciuk w kierunku jej uda. Blondynka wciąż nie drgnęła, pozwalając mu na każdy jego ruch.

- Staram się - odpowiedziała mu niskim głosem, przegryzając swoje czerwone usta, co tylko nakręciło go do dalszego działania.

- Jestem Jack, a ty? - zapytał, choć wcale nie interesowało go imię blondynki. Chciał tylko chwili zapomnienia, rozkoszy, której niezmiernie mu brakowało.

- Diana.

- Diano, może masz ochotę na mały spacer? - nachylił się tuż przy jej ustach, w tym samym momencie, kładąc rękę między jej nogami. Poczuł pod palcami pończochy, co bardzo mu się spodobało.

Kobieta spojrzała na niego uważnie, w ogóle nie skrępowana jego dłońmi w tak intymnym miejscu. Oblizała swoje ciemne wargi, dając mu w ten sposób nieme przyzwolenie. Brunet nie zastanawiając się długo, złapał ją za rękę, wyprowadzając z zatłoczonego klubu. Gdy znaleźli się na zewnątrz, skręcił w opuszczoną uliczkę. Noc była ciepła, zapowiadająca upalne lato.

Niemal natychmiast przygwoździł ją do ceglanej ściany, składając namiętny pocałunek na jej ustach. Blondynka cicho jęknęła, zatracając się w tej czynności, trochę agresywnej, desperackiej.

Jack bardzo chciał poczuć coś więcej. 

Gdy jej dłonie spoczęły na jego spodniach było miło, jednak nie poczuł ulgi.   Gdy jej język wdzierał się w jego usta, poczuł przyjemność, ale również niedosyt. Czuł jak pustka ogarnia jego ciało, lecz brnął w to dalej. Musiał o niej zapomnieć. Za wszelką cenę.

***

Dzień był bardzo ciepły. Słońce od samego ranka paliło niemiłosiernie, a lekki wiatr przyjemnie muskał rozgrzane ciało brunetki, która wolnym krokiem opuszczała uczelnie. Ostatni raz odwróciła się w kierunku dużego budynku Nowojorskiego Uniwersytetu. Westchnęła cicho. Ten rok akademicki, a szczególnie drugi semestr dał jej się we znaki. Chciała by chodziło wyłącznie o ogrom nauki.

Nie widziała Jacka już parę dni. Czuła ulgę, że nie spotkała go dzisiaj na swojej drodze. Po pierwsze nie wiedziałaby jak się zachować po ostatnim dość intymnym incydencie, a po drugie przestała ufać sobie w jego towarzystwie, dlatego jego nieobecność była ulgą dla jej rozemocjonowanego ciała. Po chwili wpatrywania się w uczelnie, ruszyła dalej, kierując się w kierunku metra. Egzamin z Historii Sztuki poszedł jej naprawdę dobrze. Rozpoznała każdą znaną budowlę na małych obrazkach, a o stylach w architekturze mogłaby pisać książki. Nie musiała martwić się o dostanie na wymarzoną architekturę. Wszystko szło po jej myśli, prawie wszystko.

Po dwudziestu minutach podróży metrem, w towarzystwie spoconych mężczyzn, którzy upodobali sobie miejsce tuż przy niej, znalazła się na Brooklynie. Niecierpliwie przekręciła klucz w zamku, marząc o zimnym soku pomarańczowym i chłodnej, orzeźwiającej kąpieli. Ku jej zdziwieniu w kuchni stał Daniel, który zwykle o tej porze znajdował się w pracy. Z szerokim uśmiechem na twarzy obserwował jej reakcję. Wyglądał na niezmiernie zadowolonego, z jakiegoś tylko jemu znanego, powodu.

- Jak egzamin? - podszedł do niej, całując na przywitanie w usta. Jego głos brzmiał inaczej niż zwykle, wyczuwała w nim nutkę podekscytowania. Przyjrzała się uważnie blondynowi, na którego twarzy wciąż błąkał się tajemniczy uśmieszek.

- Dobrze, pytania były dość łatwe, ale zobaczymy. Za parę dni powinnam dostać wyniki na email – odpowiedziała, wciąż przyglądając się chłopakowi.

- Wiedziałem, że sobie poradzisz. Nie sądzisz, że należy Ci się nagroda? - przyciągnął ją do siebie, składając na jej ustach namiętny pocałunek.

- Jaka nagroda? Nawet nie wiem na ile procent zaliczyłam egzaminy - bąknęła zaskoczona, nie uważając by zasługiwała na jakikolwiek prezent, nim nie znała wyników testów.

- Będzie tam internet, więc za kilka dni się dowiemy.

- Dan, o czym ty mówisz?

- Zabieram Cię na wakacje.

***

No i jest rozdział 21! Jak zauważyłyście początek jest końcówką z poprzedniego rozdziału, ale tym razem z perspektywy Jacka.

Czytała któraś z was książkę Kusiciel? Ostatnio czytałam i choć przeważająca część scen wręcz ocieka scenami +18 (naprawdę odważnymi), to jestem zaintrygowana, tym bardziej, że autor jest blogerem (http://grzesznikadam.blog.onet.pl) Ma jeszcze dwie książki (Facet na telefon I i II), które są oparte na jego życiu, jedynie w Kusicielu niewiadomą jest czy to czysta fikcja czy nie - taka tam ciekawostka ode mnie :D

A i chciałam wam jeszcze pokazać moją tapetę, którą zrobiłam sobie na pulpit :D Jack i Aria towarzyszą mi cały czas! <3