Love me.

Rozdział 31

~~~***~~~

Jack delikatnie położył Arię na łóżku. Wyglądała tak niewinnie. Tak pięknie. Niechętnie przykrył ją kocem. Wolałby dalej na nią patrzeć, w tej kusej, czarnej sukience, jednak wiedział, że im dłużej będzie się jej przyglądał, tym bardziej nie będzie mógł się oprzeć, by przestać. 

Gdy zobaczył ją dzisiaj na imprezie, myślał, że oszaleje. Wyglądała nieziemsko. Nie mógł znieść ukradkowych, jak i tych bardziej odważnych spojrzeń studentów, którzy tylko czekali, by spróbować ją poderwać. Zazdrość była okropnym uczuciem, a on nie powinien być zazdrosny. Ani trochę.

Przyjrzał się brunetce, która przekręciła się w jego stronę, wciąż pogrążona w głębokim śnie. Ariana Washey zdecydowanie przesadziła z alkoholem, co zupełnie do niej nie pasowało. Na imprezie wydawała się szczęśliwa, zrelaksowana, a gdy tylko on pojawił się obok, wszystkie pozytywne emocje, jakby w niej umarły. Najwyraźniej wywierał na nią zły wpływ.

Jego wzrok powędrował na prawą rękę, ozdobioną pierścionek zaręczynowym. Mimowolnie się skrzywił. Ta dziewczyna nie była dla niego i nigdy nie będzie. Musi się z tym pogodzić, choć nie przyjdzie mu to łatwo. Zwłaszcza, że zamieszkał w tym samym akademiku. Gdy tylko dowiedział się o zaręczynach, natychmiast chciał wycofać zgłoszenie o pokój dwuosobowy. Mark jednak był już na tyle napalony na ich ''studenckie życie'', że nie przyjmował tego do wiadomości.

Wstał z miejsca, nie odrywając wzroku od brunetki. Oddychała miarowo, leżąc bez ruchu na jednym boku. Pod wpływem impulsu nachylił się w kierunku jej twarzy.

Nie mógł się powstrzymać, to było silniejsze od niego. Jej pełne usta naprawdę go kusiły. Od tylu dni pragnął je poczuć na swoich wargach, a gdy ją widział myślał tylko o tym, by gwałtownie przyciągnąć ją do siebie. Natychmiast Przypomniał sobie o pierścionku. Oderwał swój wzrok od jej ust, a następnie pocałował ją delikatnie w czoło. Odwrócił się szybko, nie mogąc znieść, że nie może zrobić nic więcej. Nie widział już, jak po tym dotyku, usta brunetki wyginają się w lekki uśmiech.

***

Odsłonięte żaluzje, które wpuszczały do pokoju wrześniowe słońce, okazały się niezwykle irytujące. Aria jęknęła cicho, zasłaniając twarz ręką. Piekielny ból głowy był nie do zniesienia. Kac, bo tak można było nazwać stan, w którym znalazła się brunetka, był czymś do czego kompletnie nie przywykła. Czymś, na co nie było miejsca w pierwszy dzień szkoły.

Usiadła powoli, zerkając na sąsiednie łóżko. Z pod kołdry wystawała jedynie ręka jej współlokatorki. Lekkie poruszenie palców oznaczało, że Silver przeżyła wczorajszą imprezę.

Aria starała się przypomnieć jak znalazła się w łóżku. Wciąż miała na sobie czarną sukienkę i z pewnością jej twarz nadal zdobił makijaż, a raczej jego pozostałości. Czuła sie fatalnie. Pierwszy raz w życiu urwał jej się film i było jej z tego powodu na prawdę wstyd.

Rozmasowała obolałe skronia, zastanawiając się, co wydarzyło się wczorajszej nocy. Pamiętała Fayesa. Co do cholery robił tam Jack? Jak znalazł się na tej imprezie? Przypomniała sobie jak silnie zareagowało jej ciało, gdy tylko zobaczyła go w progu. Zbyt długo go nie widziała, a wypity alkohol spowodował, że wprost zwariowała na jego widok. Nagle uderzyło ją okropne wspomnienie. Miała nadzieję, że to tylko zły sen, jednak wszystko wydawało się tak realne, iż marne były szanse, by stało się to jedynie w jej wyobraźni.

Powiedziała do Jacka, żeby ją pocałował. Zrobiła to. Była tego niemal pewna.

Z głośnym jękiem, walnęła się otwartą ręką w czoło. Głowa zabolała ją jeszcze bardziej. Jak mogła tak postąpić? Alkohol zdecydowanie nie był jej sprzymierzeńcem. Niestety nic więcej nie pamiętała. Co było dalej? Czy to on zaprowadził ją do pokoju? Jak tak, to co robili potem? Na samą myśl poczuła palące rumieńce na policzkach. Jeśli między nimi do czegoś doszło, nigdy sobie tego nie wybaczy. Pozostała jej modlitwa. Błaganie o to, by nigdy więcej nie spotkać Jacka Fayesa. Gdyby go zobaczyła, umarłaby ze wstydu.

Załamana spojrzała na zegarek, który wskazywał dziewiątą rano. Do rozpoczęcia pierwszych zajęć zostały jej jeszcze dwie godziny. Postanowiła jak najszybciej udać się do łazienki w celu doprowadzenia się do porządku. Liczyła, że poczuję się wtedy odrobinę lepiej.

Niemal biegiem przemierzyła korytarz, by nikt nie zauważył w jak opłakanym jest stanie. Gdy zamknęła drzwi, z ulgą zrzuciła z siebie wczorajsze ubrania i błyskawicznie weszła pod prysznic, odkręcając chłodną wodę. Zimny strumień spowodował, że jej samopoczucie trochę się polepszyło. Jednak nie do tego stopnia, by nie myślała bez przerwy o tym, jaką zrobiła z siebie idiotkę. Zastanawiała się, jak długo nie będzie mogła o tym zapomnieć.

Wciąż z miną męczennika, wyszorowała porządnie twarz i umyła zęby. Następnie wciągnęła na siebie krótkie, niebieskie spodenki i białą koszulkę. 

W końcu poczuła się świeżo. Spanie w ubraniach nie należało do najprzyjemniejszych. Zebrała wszystkie rzeczy z łazienki, rozmyślając czy Silver już nie śpi i w jakim jest stanie. Nie dane jej było dłużej się nad tym zastanawiać, bo w tym samym czasie z męskiej łazienki również ktoś wyszedł, zderzając się z brunetką. Aria uniosła głowę do góry, a następnie stwierdziła, że jej życie to jakiś chory żart. Na przeciwko niej stał Jack Fayes we własnej osobie. Z mokrymi włosami, bez koszulki, z ręcznikiem przewieszonym na ramieniu. Wyglądał jakby co najmniej tu mieszkał. Szok spowodował, że w pierwszej chwili zapomniała o wczorajszym zajściu. Niestety z każdą sekundą wracały do niej urywki wspomnień, powodujące, że miała ochotę uciec z krzykiem do pokoju.

- Co ty tu robisz? - zapytała, głosem pełnym pretensji. Jak on mógł się tu pojawić? I to tak szybko? Nie miała czasu, żeby ochłonąć od poprzedniego spotkania, a on już tu był. Jak to możliwe? Była wściekła, że wszechświat nie dał jej chociaż trochę więcej czasu. Nie była gotowa, żeby go zobaczyć. Tak naprawdę nie wiedziała, czy kiedykolwiek by była, jednak ten moment wydawał się najgorszy z możliwych.

- Ciebie też miło widzieć - uśmiechnął się słodko, co jeszcze bardziej ją zdenerwowało. Nie dość, że robił te swoje rozbrajające minki, to jeszcze był bez koszulki. Aria ostatkiem silnej woli starała się nie patrzeć na jego nagie ciało. Skupiła swój wzrok na jego niebieskich oczach, co również nie okazało się dobrym pomysłem.

- Zadałam Ci pytanie - powiedziała twardo, udając, że szczoteczka do zębów, którą trzymała w ręce, niezwykle ją zainteresowała.

- Mieszkam tu - odpowiedział spokojnie, taksując wzrokiem całą jej sylwetkę. Aria starała się, nie zwracać uwagi na jego spojrzenie, jednak gdy zatrzymał swój wzrok na jej koszulce, pod którą nic nie miała, czuła jak jej policzki zaczynają płonąć.

- MIESZKASZ TU?! - niemal krzyknęła, odruchowo celując w niego szczoteczką do zębów. Szybko ją opuściła, zdając sobie sprawę jak komicznie musiało to wyglądać.

Chłopak zaśmiał się cicho.

- Tak, nie cieszysz się?

- Ani trochę.

- Wczoraj byłaś milsza - wyszeptał, a brunetka poczuła jak poziom jej zawstydzenia, osiąga maksimum. Rzuciła mu przerażone spojrzenie, zastanawiając się czy to dobry moment, by zapytać go, czy między nimi do czegoś doszło. Z jednej strony chciała wiedzieć jak było na prawdę, z drugiej natomiast wolałaby żyć w nieświadomości. Ostatecznie wybrała to pierwsze.

- Czy my.. wczoraj.. no wiesz.. - zaczęła się jąkać, nie potrafiąc ubrać w słowa to, o co chciała go zapytać. Na szczęscie Jack okazał się niezwykle uprzejmy, domyślając się o co jej chodzi.

- Czy uprawialiśmy seks? - zapytał lekko, wyglądając przy tym na niezwykle rozbawionego. Jack Fayes był naprawdę bezczelny.

- No na przykład - wydukała cicho, czując, że jest cała czerwona na twarzy. Nigdy nie prowadziła bardziej żenującej rozmowy.

- Nie kręcą mnie nieprzytomne dziewczyny.

Aria odetchnęła z ulgą, a na jej twarzy mimowolnie pojawił się uśmiech. Ta informacja odrobinę ją odprężyła, jednak nadal pamiętała, że i tak ma powody do wstydu. Na szczęście nie tak ogromne jak myślała.

- To co robiliśmy? - zapytała, nim zastanowiła się czy chce wiedzieć. Brak seksu powinien jej wystarczyć do szczęścia.

- Po tym jak błagałaś mnie o pocałunek?

Dziewczyna spojrzała gniewnie na Jacka, który z całą pewnością świetnie się bawił. Najwyraźniej, zawstydzanie jej było jego nowym hobby. Widząc jej pełen nienawiści wzrok, przeczesał mokre włosy ręką, a następnie spojrzał na nią uważnie.

- Zaniosłem Cię do pokoju i położyłem na łóżku. Koniec naszej namiętnej historii.

Aria z niechęcią musiała stwierdzic, że zaskoczył ją swoim zachowaniem. Jack Fayes jakiego znała, wykorzystałby sytuację. Szczególnie, iż w owej sytuacji była niezwykle chętna, a wręcz zachęcała go do dalszych działań. Chłopak pozytywnie ją zadziwił i była mu niezmiernie wdzięczna.

- Możemy o tym zapomnieć?

- O czym? - zapytał, udając jakby nie wiedział o co jej chodzi, przez co poczuła się o niebo lepiej. Jej ciało momentalnie się rozluźniło i nie czuła się już tak skrępowana.

- Skoro mamy razem mieszkać w akademiku, może zacznijmy od nowa? - zaproponował, przyglądając jej się z tajemniczym błyskiem w oczach. Miły Jack Fayes brzmiał naprawdę dziwnie i  nie do końca wierzyła w jego przemianę.

- Okey, w końcu możemy być znajomymi ze szkoły, prawda?

- Przyjaciółmi ze szkoły - poprawił ją Jack.

- Przyjaciółmi? Okey, niech będzie przyjaciółmi.

- W takim razie zapraszam Ciebie i Silver dzisiaj do nas na piwo. Musimy jakoś przypieczętować naszą przyjaźń - Aria spojrzała na niego zszokowana. Nie sądziła, że Jack tak szybko będzie chciał dbać o ich rzekomą przyjaźń. Pomijając fakt, że Fayes jako przyjaciel niezbyt ją przekonywał. Chciała jednak udowodnic przed samą sobą, że jest w stanie kolegować się z Jackiem i nic poza tym.

- Porozmawiam z Silver.

- To do wieczora.

- Być może.

Ostatni raz na siebie spojrzeli. Aria nie mogła się powstrzymać, by chociaż nie zerknąć na jego  opalone i umięśnione ciało. Spodenki miał nisko opuszczone, a wyrzeźbione skośne mięśnie na jego brzuchu, spowodowały że poczuła kolejną falę gorąca, rozpływającą się po ciele.
Zdawała sobie sprawę, że zachowuję się jak napalona nastolatka, jednak nic nie mogła na to poradzić. Fayes był cholernie przystojny bez koszulki i przez moment żałowała, że nie może się na niego rzucić, tu i teraz. Przeklęła się za te wyuzdane myśli. Poczuła, że Jack po raz kolejny przyłapał ją na gapieniu się na jego osobę. O dziwo, nie skomentował tego. Uśmiechnął się tylko, po czym po prostu poszedł.

Aria wróciła do pokoju pełna sprzecznych myśli. Jack Fayes przed minutą zaproponował jej przyjaźń, a ona na to przystała. Przyjaźń, która nawet w jej głowie brzmiała nad wyraz absurdalnie. Fayes nie pasował jej na kogoś z kim mogłaby się przyjaźnić. Jak mogłoby się to udać? Brunet za bardzo pociągał ją fizycznie. Czy to miało się nagle skończyć przez jego durną propozycję? I co powiedziałby Daniel, gdyby zdradziła mu, że chłopak, który jest łowcą damskich serc został jej przyjacielem? Słowo przyjaźń w ciągu tych paru sekund, zbyt często pojawiło się w jej głowie. I cały czas wydawało się tak samo bezsensowne. Pokręciła z niezadowoleniem głową. Spojrzała w kierunku łóżka swojej współlokatorki. Silver siedziała opatulona kołdrą z laptopem na kolanach. Na widok koleżanki podniosła wzrok, patrząc na nią lekko przekrwionymi oczami.

- Myślałam, że się utopiłaś w tej łazience. Potem przypomniałam sobie, że tam jest tylko prysznic, więc Twoja śmierć została wykluczona - skomentowała blondynka, pocierając lekko skroń. Najwyraźniej ona też cierpiała na poalkoholowy ból głowy, który po takiej ilości procentów był wręcz nieunikniony. Aria zaczęła zastanawiać się jak Silver zakończyła imprezę. Miała nadzieję, że lepiej niż ona.

-Dobrze się czujesz? Wczoraj szybko się zmyłaś z tym Jackiem. Podejrzewałam go o gwałt, ale obiecywał, że Cię nie tknął - powiedziała, uważnie przyglądając się Arii. Za pewne czekała na potwierdzenie wersji Fayesa.

- Tylko mnie odprowadził. Za dużo wypiłam - skrzywiła się brunetka, wspominając wczorajszą wódkę, do której od dzisiaj pałała wyjątkowym obrzydzeniem. Z pewnością do następnego razu, gdy Silver zaciągnie ją na kolejną imprezę.

- Mnie też trochę poniosło.

Aria spojrzała pytająco na dziewczynę, która odłożyła laptop na stolik i zakryła głowę kołdrą, najwyraźniej chcąc się ukryć przed natarczywym spojrzeniem. Washey podeszła do niej , ściągając z niej fioletową pościel. Silver spojrzała na nią z głęboką irytacją. Najwyraźniej miała ochotę chować się pod materiałem do końca dnia.

- Co zrobiłaś? - zapytała, patrząc badawczo na różowowłosą, która jęknęła cicho.

- Bardzo złą rzecz. Boże żałuje za grzechy.

- Przecież Ty nie wierzysz w Boga.

- Ale żałuje okey?! - powiedziała z oburzeniem w głosie, chyba zapominając o deklaracji o byciu ateistką.

- Mów co zrobiłaś - rozkazała srogo Aria, choć tak naprawdę nie była pewna, czy chce usłyszeć co robiła pijana Silverstone. Znając ją już trochę, to mogło być wszystko.

- Spałam z tym kretynem - wypaliła, z nienawiścią podkreślając słowo kretyn.

- Spałaś z Jackiem? - Aria czuła jak wielka bryła lodu zapełnia jej żołądek. Fayes jej nie tknął, więc postanowił wziąć się za Silver. To było w jego stylu.

-Co?! Nie! - odpowiedziała z konsternacją, patrząc ze zdziwieniem na brunetkę.

- Ale widząc Twoją minę, nie zamierzam uprawiać z nim seksu - stwierdziła z rozbawieniem, na co Aria szybko przybrała obojętny wyraz twarzy. Poczuła jednak ulgę. Nie chciała, żeby Silver wchodziła w głębsze relację z Jackiem. W końcu to jej nowy przyjaciel.

- Z tym drugim kretynem - podpowiedziała blondynka, najwyraźniej nie chcąc wypowiadać tego imienia głośno.

Aria zastanawiała się chwilę, przypominając sobie wczorajszy wieczór. Najpierw kochliwy Justin i natrętny Ryan, potem Silver kłócąca się z Dawsonem... Zaraz, zaraz...

- SPAŁAŚ Z MARKIEM?!

- Tak, nazwijmy go kretyn numer dwa, skoro numer jeden zarezerwowany jest dla Twojego Jacka.

- Po pierwsze to nie jest mój Jack, a po drugie ... SPAŁAŚ Z MARKIEM? - Aria wykrzyknęła ostatnie zdanie, wciąż w głębokim szoku. Przecież na imprezie byli dla siebie wręcz niemili i co rusz się przekrzykiwali. Jakim cudem tak to się skończyło? Fakt, że znali się parę godzin jeszcze pogarszał sytuację.

- Tak jakoś wyszło... - Silver nie wyglądała na zawstydzoną, a niezwykle wściekłą.

- Jak?! - Aria nie dawała za wygraną, nie mogąc uwierzyć w to co słyszy. Takiej informacji kompletnie się nie spodziewała. Choć była przygotowana na dość rozwiązłe życie współlokatorki, nie myślała, że będzie to akurat przyjaciel jej nowego przyjaciela.

- Cały wieczór doprowadzał mnie do szału. Ciągle chciał być w centrum zainteresowania - Silver pokręciła ze złością głową, a Aria od razu wiedziała z czego wynika te niezadowolenie. Blondynka uwielbiała być w centrum uwagi, a Mark jej to uniemożliwiał.

- Przechwalał się gdzie to on nie był, zabawiał anegdotkami z podróży... Miałam ochotę go udusić! Jak już poszłaś, zaczął jeszcze bardziej się wymądrzać. Zaczeliśmy się kłócić. Niektórzy chcieli nas uspokoić. Nawet Lottie zaproponowała pojednawczego szota! Nic z tego. Z nim nie da się po ludzku! W każdym razie, Roxanne zarządziła, żebyśmy kłócili się na zewnątrz, bo przeszkadzamy w imprezie i psujemy klimat. Poszliśmy więc do pralni...

- Uprawialiście seks w pralni?! - brunetka ze zdumieniem, obserwowała wyraz twarzy Silver, który świadczył o tym, że tak właśnie było. Aria zastanawiała się czy kiedykolwiek pójdzie do pralni, nie myśląc o tym incydencie lub nie zastanawiając się, w którym miejscu postanowili to zrobić.

- Nie wierzę - powiedziała tylko, nadal nie mogąc tego pojąć. W jednej chwili kłócili się zaciekle, a już za chwilę poddali się namiętności? Coś jej to przypominało, jednak postanowiła nie myśleć o przeszłości z Jackiem. W końcu zostali przyjaciółmi.

- I co teraz? - zapytała w końcu Washey, przypominając sobie, że Mark również zamieszkał w akademiku. To nie mogło dobrze się skończyć.

- Nic, wciąż go nie cierpię.

- Spotkałam dzisiaj Jacka, zaprosił nas do siebie na piwo. Będzie Mark... - powiedziała Aria, chcąc sprawdzić reakcje blondynki. Silver spojrzała na nią z zadumą, po czym przymrużyła lekko oczy, a to nie wróżyło nic dobrego.

- Idziemy!

- Co?! Myślałam, że będziesz unikać Marka jak ognia.

- Unikać? Żeby pomyślał, że mi głupio? Ja nie mam się czego wstydzić i niech ten kretyn numer dwa, nie myśli, że byłam jego przygodą na jedną noc! Bo to on był moją przygodą na jedną noc, a to różnica! - zawołała zaciekle, a Aria zaczęła się głowić jaka to różnica. Z pewnością nie dane było jej się dowiedzieć, bo blondynka gwałtownie wstała z łóżka, wciąż pełna emocji.

- Idę do łazienki, za godzinę zaczynamy zajęcia.

***

Zajęcia minęły błyskawicznie. Aria z zadowoleniem musiała stwierdzić, że Architektura była strzałem w dziesiątkę. Pierwsza lekcja rysunku, mimo że trudna, okazała się niezwykle fascynująca, przynajmniej dla niej. Silver odrobinę narzekała, wszystko chciała robić po swojemu, niekiedy kompletnie nie słuchając wykładowcy. Aria natomiast, z wielką uwagą słuchała wszystkich wskazówek, dokładnie zapisując w punktach wszystkie ważne informację. Blondynka stwierdziła z przekąsem, że nie wiedziała, iż jej współlokatorka należy do takich kujonów.

Po dwóch pełnych godzinach wróciły do swojego pokoju. W pierwszy dzień nauki miały tylko jedne zajęcia, co zdecydowanie przypadło im do gustu.

- Musisz mnie poznać z tym Nickiem! - zawołała Silver, rzucając się na łóżko.

Aria spojrzała na nią z rozbawieniem. Żaden przystojny mężczyzna nie umknie jej współlokatorce. Nick Lotis, z którym wcześniej już studiowała, również postanowił iść na Architekturę. Nie miała jednak okazji z nim porozmawiać. Przed zajęciami tylko jej pomachał, a po ich skończeniu szybko wyszedł z sali, najwyraźniej gdzieś się spiesząc. Silver była niepocieszona.

- Studiuję to samo, więc pewnie szybko go zobaczymy – powiedziała Aria, idąc w ślady blondynki. Wyciągnęła się na posłaniu, ziewając szeroko. Czuła się zdecydowanie lepiej. Dwie tabletki aspiryny i sok pomarańczowy postawiły ją na nogi. Co prawda nie czuła się jak nowo narodzona, ale było zdecydowanie lepiej, niż gdy otworzyła nad ranem oczy.

- Telefon na stoliku nocnym zawibrował głośno. Aria ze zdziwieniem sięgnęła po komórkę, zastanawiając się, kto mógł do niej napisać. Z Danielem rozmawiała rano. Był zawalony pracą i miał odezwać się dopiero wieczorem. Ostatnio właśnie tak prezentował się ich związek. Całe dnie nie mieli ze sobą kontaktu, by dopiero pod koniec dnia opowiedzieć o tym, co robili.

Odczytała smsa.

O 6 w pokoju numer osiemnaście. Mam nadzieję, że będziesz moja najdroższa przyjaciółko.

Wciąż nie zapisała jego numeru, jednak nie trudno było się domyślić,  kto napisał. Miała nadzieję, że zaproszenie jest nieaktualne. Nic z tego. Czuła dziwne ciepło, które rozpaliło jej ciało, gdy jak zwykle miała z nim jakikolwiek kontakt. Czy to się kiedyś skończy? Przecież mieli o wszystkim zapomnieć i zacząć od nowa jako przyjaciele. Wciąż nie wydawało się to realne.

Ok, będziemy przyjacielu.

Odpisała, nie mogąc się powstrzymać przed ostatnim słowem. Tak bardzo to do nich nie pasowało. To nie miało prawa się udać.

- Co się tak cieszysz? - zapytała Silver, która ukradkiem obserwowała wymianę smsów. Mina Arii najwyraźniej zdradzała emocje.

- Jack napisał, żebyśmy przyszły o szóstej – odpowiedziała, starając się zachować obojętny wyraz twarzy. Chyba z marnym skutkiem, bo blondynka patrzyła na nią podejrzliwie. Nic jednak nie powiedziała na ten temat.

-Oczywiście, że przyjdziemy. Niech ten kretyn sobie nie myśli, że nie mam odwagi - stwierdziła Silver, kierując się do kuchni, by przygotować posiłek. Aria zastanawiała się co tym razem zaserwuję i przede wszystkim czy będzie to zjadliwe. Telefon znowu zabrzęczał.

Kolejny sms.

Czekam z niecierpliwością przyjaciółko.

***

No Witam! Widzicie jaką jesteście dla mnie motywacją? Uważam, że rozdział dodałam bardzo szybko :P Dziękuje, że jesteście ze mną <3 DO NASTĘPNEGO <3