Love me.

Rozdział 32

~~~***~~~

- Zaprosiłem do nas Arię i Silver, będą za godzinę - powiedział Jack, z rozbawieniem czekając na reakcję przyjaciela. Mark natychmiast podniósł się z łóżka, obdarzając Jacka przerażonym spojrzeniem.

- I teraz mi to mówisz?! - zapytał oburzony, a następnie zaczął zbierać brudne ubrania z ziemi. Jego ruchy były niezwykle chaotyczne, co tylko rozbawiło Jacka.

- Ktoś tu się chyba zakochał - skomentował złośliwie, obserwując miotającego się w każdą stronę blondyna. Dawson spojrzał na niego spod byka, wyciągając spod łóżka podejrzanie wyglądające skarpetki.

- W tej wariatce? W żadnym wypadku. Mógłbym powiedzieć to samo o Tobie i Washey. Po co je zaprosiłeś?

- Postanowiłem, że ja i Aria zostaniemy przyjaciółmi - uśmiechnął się krzywo na te stwierdzenie, dobrze wiedząc, że ich przyjaźń nie ma prawa bytu. Ani teraz, ani nigdy.

- I ona w to uwierzyła? - Mark posłał mu pełne politowania spojrzenie, mówiące, że on również w to nie wierzy. Nie był głupi. Zdawał sobie sprawę, że jego przyjaciel nie potrafi przyjaźnić się z kobietami, tym bardziej z Washey.

- Chyba tak - Jack wzruszył ramionami, również biorąc się za uprzątanie pokoju, które oznaczało wpychanie ubrań do szafy, bez wcześniejszego ich składania. Nigdy nie należał do pedantów.

- Po co Ci to? Dobrze wiesz, że jest zaręczona i nic z tego nie będzie - stwierdził mądrze Mark, na co Jack tylko się skrzywił. Wiedział, że to co zrobił było kompletnie bezsensu, jednak nie mógł się powstrzymać. Łaknął jakiegokolwiek kontaktu z Arią. Po Hamptons chciał dać sobie spokój. Starał się jak mógł, lecz gdy zobaczył ją wczoraj na imprezie, jego postanowienie całkowicie poszło w zapomnienie. Już wcześniej nie mógł przestać o niej myśleć, a teraz już kompletnie nie radził sobie z wybiciem jej z głowy. Cholerna Washey pociągała go jak jak żadna inna i nie potrafił nad tym zapanować. Gdy zobaczył ją rano, miał ochotę się na nią rzucić. Nawet bez makijażu, ze zmęczeniem wypisanym na twarzy i w zwykłym ubraniu wyglądała przepięknie. Nie należał do facetów, których przez dłuższy czas kręciła ta sama dziewczyna, a teraz właśnie w takiego się zmienił. Przestał zwracać uwagę na ładne studentki, które kręciły się po akademiku, bo na każdym kroku porównywał je do Arii. Chyba zwariował.

- Może zmieni zdanie - powiedział cicho, zdając sobie sprawę, że wciąż na to liczy. W końcu chciała go pocałować, co prawda po pijaku, ale jednak...

Nie był zadowolony, że tego nie uczynił. Bardzo chciał ją pocałować. Jednak jakiś głosik w jego głowie podpowiadał mu, że nie powinien tego robić. Dawny Jack Fayes nie wahałby się nawet przez moment. Coś się zmieniło. Postanowił, że zrobi to dopiero wtedy, kiedy naprawdę będzie tego chciała i przede wszystkim będzie trzeźwa.

Nie poznawał samego siebie. Zrobił się nad wyraz ckliwy.

- Myślałem, że dałeś sobie spokój - powiedział Mark, zarzucając na ramię ręcznik. Wizyta Silver spowodowała, że nagle postanowił iść pod prysznic.

- Też tak myślałem.

                                                   ***

Aria z każdą chwilą, coraz bardziej żałowała, że przyjęła zaproszenie Jacka. Cała sytuacja wydawała się wręcz absurdalna. Nie wyobrażała sobie, że Jack miałby zostać jej rzekomym przyjacielem, tym bardziej po niedawnych wydarzeniach między nimi. Do tej pory nie mogła zapomnieć sytuacji ze szkolnego korytarza czy też chwili zapomnienia w New Hamtpons. Do czego by doszło gdyby nie przerwała im Ginger? W tamtej chwili zupełnie nad sobą nie panowała. Fayes powodował, że traciła zdrowy rozsądek. Przyszła jej do głowy pewna myśl. Może Jack znalazł sobie inną dziewczynę i dlatego postanowił się z nią zaprzyjaźnić? To by wszystko wyjaśniało, choć nadal nie wiedziała dlaczego chciał mieć z nią jakikolwiek kontakt.

- Idziemy? - zapytała Silver, przerywając jej rozmyślenia. Stała przy wyjściu, wpatrując się wyczekująco w brunetkę. Jak zwykle wyglądała dość oryginalnie. Miała na sobie luźny sweter z mocno wyciętymi plecami, poszarpane dżinsowe spodenki i neonowe różowe trampki. Włosy pozostawiła rozpuszczone, a jej kolorowe pasemka odrobinę wyblakły. Aria wcale nie dziwiła się Markowi. Gdyby była facetem, z pewnością zwróciłaby uwagę na Pannę Silverstone, co do tego nie miała wątpliwości.

- Tak, chodźmy - powiedziała bez entuzjazmu brunetka, wychodząc z pokoju niczym na skazanie.

Silver spojrzała na nią spod przymrużonych powiek, nie komentując jej nastawienia. Aria do tej pory dziwiła się, że blondynka nie wypytała jej o kontakty z Jackiem, Najwyraźniej czekała, aż to ona wszystko jej opowie. Niedoczekanie.

Nie minęła minuta, gdy znalazły się pod pokojem numer osiemnaście. Dlaczego Jack mieszkał tylko parę drzwi dalej? Nie mogło być gorzej.

Silver bez zastanowienia zapukała do drzwi. Jej mina wyrażała niezwykłą zaciętość. Była gotowa na spotkanie z Dawsonem.

Już po paru sekundach otworzył im Mark, przywołując na twarz swój szeroki uśmiech. Wyglądał na nieskrępowanego widokiem blondynki, co wcale nie zdziwiło Arię. W końcu należał do mężczyzn, którzy przeżyli nie jedną przygodę z przypadkowo poznaną kobietą. Zauważyła, że oboje spojrzeli na siebie odważnie, mina Silver wyrażała niemal wrogość, natomiast w oczach Marka kryło się nieme rozbawienie.

- No cześć. Wchodźcie - zaprosił je do środka, a Aria niemal od razu poczuła zapach tytoniu. Skrzywiła się nieznacznie, szukając wzrokiem źródła tej niezbyt przyjemnej woni. Jack stał oparty o parapet, paląc spokojnie papierosa. Na widok brunetki uśmiechnął się lekko, a następnie wypuścił z ust gęsty dym.

- Cześć Silver, cześć przyjaciółko - powiedział, zaciągając się papierosem. 

Aria spojrzała na niego z politowaniem. Te określenie brzmiało co najmniej głupio.

- Siadajcie, przyniosę piwo - powiedział Mark, wskazując im krzesła przy niewielkim stoliku. Aria nie mogła uwierzyć, że znajduję się w pokoju tej dwójki. Gdyby ktoś jej powiedział, że tak będzie spędzać wieczór, nigdy by nie uwierzyła. Silver przez chwilę rozglądała się po pomieszczeniu, zapewne sprawdzając czy każdy pokój wygląda tak samo. Był prawie identyczny, jedynie aneks kuchenny był odrobinę mniejszy.

Jack zajął miejsce na przeciwko, wpatrując się intensywnie w Arię. Jego spojrzenie było wręcz przeszywające. Na Silver nawet nie zerknął. Brunetka spojrzała na niego ze złością, próbując za wszelką cenę nie odwrócić wzroku. Niech sobie nie myśli, ze to ją krępuję. Cóż, tak właśnie było, ale on nie musiał o tym wiedzieć.

Silver przerwała walkę na spojrzenia siadając obok, a po chwili dołączył do nich Mark, stawiając na stole cztery butelki piwa.

- Jak tam pierwszy dzień w szkole? - zapytał Dawson, pociągając spory łyk z butelki. Aria niechętnie poszła w jego ślady, choć na alkohol nie miała zbytnio ochoty.

- Może być, miałyśmy zajęcia z rysunku. Chodzi z nami bardzo przystojny kolega Arii - powiedziała Silver, a brunetka nie miała pojęcia, po co wspomniała o Nicku. Czyżby chciała dać do zrozumienia Markowi, że interesuję się kimś innym? Tylko po co?

- Jaki kolega? - zapytał Jack z zainteresowaniem, kierując swoje pytanie bezpośrednio do Arii.

- Nick Lotis.

- Idiota – powiedział krótko brunet, wykrzywiając się. Nie dało się nie zauważyć, że nie darzy go sympatią.

- Jack nienawidzi Nicka, bo Nick go nienawidzi, za to, że Jack spał z jego dziewczyną, nie mając pojęcia, że to dziewczyna Nicka - wyjaśnił zawile Mark, z rozbawieniem zerkając na piorunującego go wzrokiem Fayesa, który najwyraźniej nie był zadowolony, że zdradził tę informację.

- Lotis to kretyn, nie moja wina, że sama pchała mi się do łóżka – Jack wzruszył ramionami, nie widząc w tym nic złego. Aria spojrzała na niego przelotnie, wcale nie zdziwiona niechęcią Nicka do bruneta. Silver zaś, z obojętną miną sączyła swoje piwo, niezbyt wzruszona konfliktem tej dwójki.

- Racja, skoro nie wiedziałeś to nie Twoja wina – stwierdziła, zakręcając na palec swoje różowe pasmo włosów. Jack spojrzał na nią ze zdziwieniem, po czym uśmiechnął się szeroko.

- Już Cię lubię, też możesz zostać moją przyjaciółką – puścił jej oczko, na co blondynka spojrzała na niego dziwnie.

- Oh jaki ty przyjacielski. Jeżeli każdą przyjaciółkę rozbierasz wzrokiem to podziękuję – powiedziała wprost, nie zwracając uwagi na zdziwiony wyraz twarzy swojej koleżanki. Aria nie spodziewała się takich słów. Musiała stwierdzić, że Silver nie była głupia. Z pewnością już na imprezie zauważyła ich spojrzenia i domyśliła się, że kryję się za tym coś więcej. Niestety, nie myliła się.

- Nie każdą, tylko Arianę – odpowiedział Jack, przenosząc swoje błękitne tęczówki na brunetkę. Jego wzrok rzeczywiście powodował, że czuła się naga i wcale jej się to nie podobało. Tylko Fayes potrafił spowodować, że czuła się niekomfortowo. On pierwszy tego dokonał i miała ochotę go za to zamordować. Rzuciła mu wściekłe spojrzenie, co Mark skwitował głośnym śmiechem.

- Uuu... coś czuję, że Aria zerwie Waszą przyjaźń szybciej niż się zaczęła – zawołał rozbawiony, po czym rozpakował nową paczkę papierosów.

- Ktoś pali?

Silver potaknęła twierdząco i oboje podeszli do parapetu. Na szczęście blondynka nie paliła nałogowo i tylko, gdy piła sięgała po nikotynę. Aria przez chwilę obserwowała jak Silverstone zaciąga się papierosem, po czym przeniosła swój wzrok na Fayesa, który bez mrugnięcia okiem, wciąż na nią patrzył.

- Skończmy z tą przyjaźnią. To już nie robi się zabawne – syknęła cicho, gromiąc go złowieszczym spojrzeniem. Jack, zdawał się nie przejmować tymi słowami, uśmiechając się słodko.

- Jeszcze rano byłaś zachwycona moją propozycją – odpowiedział szeptem, pochylając się w jej kierunku. Nie lubiła, gdy się zbliżał. Jej ciało zbytnio reagowało na jego bliskość.

- Nie rozśmieszaj mnie. Ty nie potrafisz być przyjacielem. Nie wiem dlaczego uwierzyłam, że to się może udać – Aria od samego początku w to nie uwierzyła z wiadomych względów, jednak nie zamierzała tego zdradzać.

- Moim skromnym zdaniem z innego powodu nie chcesz się ze mną przyjaźnić.

- Niby z jakiego?! - Brunetka spojrzała na niego z irytacją, zastanawiając się, o co może mu chodzić. Od razu przypomniała sobie wczorajszą noc i czuła jak jej policzki zaczynają płonąć.

- Za bardzo Ci się podobam – szepnął, a z jego ust wciąż nie schodził delikatny uśmiech. Miała ochotę mu zetrzeć ten uśmieszek z twarzy. Jak zwykle miał rację, a tego nienawidziła.

- Śnij dalej – powiedziała tylko, nie będąc w stanie nic więcej dodać. Spojrzała nerwowo na Silver, jednak ona nie zwracała na nią kompletnie uwagi. Rozmawiała przyciszonym głosem z Markiem, a z mimiki jej twarzy można było wywnioskować, że ponownie się z nim nie zgadza. Dawson natomiast z wesołym uśmiechem, nie przejmował się niezadowolonym grymasem swojej rozmówczyni, kręcąc przecząco głową. Wyglądali przezabawnie. Może Aria się myliła, ale wyczuwała między nimi chemię. Cóż, w końcu jeszcze wczoraj uprawiali seks. Jakie to romantyczne.

- Śnię o Tobie codziennie – powiedział bez krępacji, wypijając do końca swoje piwo. Brunetka już otwierała usta, by wyzwać go od idiotów, gdy tuż obok pojawiła się pozostała dwójka.

- Idziemy po jeszcze jedno piwo do sklepu, zaraz wracamy – powiedział Mark, nie czekając na ich reakcję. Aria wystraszonym wzrokiem spojrzała na Silver, błagając by blondynka wyczytała w jej spojrzeniu, że nie chce zostać sama z Fayesem. Niestety Silver okazała się kiepska w sztuce telepatii i tylko zerknęła przelotnie na koleżankę, zabierając z krzesła swoją kurtkę. Wyszli z pokoju, pozostawiając ją samą z Jackiem. Nie spodobało jej się to ani trochę.

Wstała z miejsca, kierując się w stronę okna. Usiadła na parapecie, chcąc być jak najdalej chłopaka. Uznała,że świeże, wieczorne powietrze dobrze jej zrobi. Nie pomyślała o jednym. Jack Fayes nie należał do osób, których tak łatwo można się pozbyć, ani wcześniej, ani teraz. Już po chwili oparł się o parapet obok niej, niby przypadkiem tak blisko, że dotykał ręką jej kolana. Jak zwykle nie była w stanie się ruszyć, czując jego dotyk. Tak mały gest, a tak silny dla jej rozemocjonowanego ciała.

- Gumę malinową? - zapytał, wyciągając z kieszeni paczkę. Aria poczuła deja vu, bo te pytanie już kiedyś padło, i już wtedy wywołało w niej wiele emocji.
Tym razem jednak wyciągnęła rękę, biorąc od niego gumę. Rozpakowała srebrną folię i włożyła różowy pasek do ust. Był pyszny. W końcu kochała maliny.
Przez chwilę oboje w milczeniu żuli gumę. W tym samym momencie zrobili z niej dużego balona, który szybko pękł. Aria nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Musiało to dość zabawnie wyglądać. Jack odpowiedział jej uśmiechem. Nie kpiącym uśmieszkiem, a najprawdziwszym beztroskim uśmiechem, tak zupełnie innym niż zwykle. Patrzyli na siebie chwilę, a kąciki jej ust wciąż lekko się unosiły. Nie potrafiła nad tym zapanować, Fayes chyba też, bo obserwował ją z wesołym błyskiem w oku. Nagle jego wyraz twarzy się zmienił, odrobinę spochmurniał i zmarszczył brwi, jakby o czymś zawzięcie myślał. Przeczesał nerwowo włosy, które jak zwykle układały się tak jak chciały, tworząc w całości artystyczny nieład.

- Ja też nie chce się z Tobą przyjaźnić – przyznał, przegryzając lekko wargę. Aria mimowolnie zerknęła na jego usta, które tak bardzo ją kusiły. Dlaczego tak bardzo chce go pocałować? Dlaczego gdy zamyka oczy widzi ich razem?
- Powinnam się obrazić? - zapytała niby oburzona, starając się nie zwracać uwagi na poważny ton jego głosu. Nie chciała usłyszeć tego co powie, czuła, że nie jest w stanie.
- Jeżeli obrazą jest dla Ciebie, że cholernie mi się podobasz, to tak – powiedział, patrząc na nią z powagą. Brunetka czuła jak serce niemal wyrywa jej się z piersi. Już wcześniej Jack dawał jej do zrozumienia, że mu się podoba, jednak gdy to mówił, wciąż zalewała ją fala gorąca. Dlaczego tak na nią działał? I co do cholery miała mu odpowiedzieć?!

- Jack...

Tak bardzo chciała się na niego rzucić. Poczuć jego usta. Dotknąć jego ciała. Dlaczego to było takie złe? Miała narzeczonego. Przez moment żałowała, że nie jest sama i nie może zrobić tego bez wahania. Momentalnie zrobiło jej się głupio za tę myśl. Była okropna.

- Jesteśmy! - W drzwiach stanęli Mark i Silver, na co Aria odskoczyła od Jacka. Nic nie robili, a mimo tego czuła się jak przyłapana na gorącym uczynku. 
Z pewnością przez te nieczyste myśli, które kłębiły się w jej głowie. 
Blondynka spojrzała na nią uważnie, natomiast Mark nie wyglądał na zainteresowanego tą sytuacją.

- Gdzie piwo? - odezwał się Jack, odchodząc od parapetu. Nawet nie spojrzał na Arię, zachowując się, jakby przed chwilą nic istotnego nie powiedział. Jakby jego słowa, nie miały prawa wywołać w Arii żadnych emocji.

Mark przez chwilę patrzył z konsternacją na Fayesa.

- Piwo... yyy... no tak, nie było piwa – zaczął się motać, na co Jack spojrzał na niego z rozbawieniem.

- W sklepie nie było piwa tak? - brunet uniósł wysoko jedną brew,wpatrując się w Dawsona z czystym politowaniem.

- Też się zdziwiłem. Co to za sklep gdzie nie ma piwa? - Mark najwyraźniej chciał wyjść na oburzonego, jednak nie do końca tak to wyglądało.

Aria spojrzała na Silver, która wciąż z grobową miną stała przy drzwiach. Jack natomiast z politowaniem spoglądał na Marka, który pierwszy raz wyglądał na zakłopotanego. To był całkiem zabawny widok.

- Skoro nie mamy piwa, to my już pójdziemy, prawda? - zapytała blondynka, patrząc na Arię wzrokiem, który świadczył o tym, że natychmiast mają stąd wyjść bez gadania.

- Tak, już późno... Idziemy – powiedziała z ulgą Aria, zgadzając się Silver. Nie mogła już tu siedzieć, nie po tych słowach.

Podeszła do drzwi, ostatni raz oglądając się za siebie. Mark wciąż wyglądał na odrobinę zażenowanego, natomiast Jack patrzył na nią nieprzeniknionym wzrokiem. Zastanawiała się o czym myśli. Czy na prawdę tak bardzo mu się podoba?

- To cześć – pożegnały się i nie czekając na odpowiedź, szybko opuściły pomieszczenie. Silver prawie biegła, jakby przed czymś uciekała. Nie była sama, dla Arii ucieczka też była najlepszym wyjściem, a przede wszystkim najłatwiejszym.

- Co robiłaś z Markiem? - zapytała od razu brunetka, gdy tylko znalazły się w pokoju numer czternaście. Silver rzuciła jej niespokojne spojrzenie, najwyraźniej nie chcąc o tym mówić. Ponownie nie zamierzała poruszać tematu Dawsona, a to było naprawdę podejrzane.

- Mieliśmy iść do sklepu, ale przechodziliśmy obok pralni...

- Znowu uprawialiście seks w pralni?! - przerwała jej oburzona Aria, nie mogąc uwierzyć w to co słyszy. To był chyba jakiś żart, który o dziwo, nie był w ogóle zabawny.

- Nie! To znaczy prawie. Rzucił się na mnie, a może to ja na niego, nie pamiętam. W każdym razie całowaliśmy się i już miało dojść do czegoś więcej, kiedy w końcu się opamiętałam i go odepchnęłam. Aria, to jakiś koszmar! Nigdy nie wchodzę dwa razy do tej samej rzeki, a teraz co?! - zawołała zła, nie mogąc nad sobą zapanować. Krążyła żwawo po pokoju, naładowana ogromną energią.

- To po co szłaś do tej pralni? - zapytała z przekąsem, nie ukrywając, że uważa, że Silver jest wszystkiemu winna. Wcale nie musiała tam iść, zrobiła to z własnej, nieprzymuszonej woli.

- Nie mogłam się powstrzymać. To dziwne, bo zazwyczaj jak prześpię się z jakimś facetem, to już mnie nie kręci, nie mam ochoty nawet na niego patrzeć. I na początku tak było. Jak zobaczyłam Dawsona miałam ochotę go udusić, był taki wkurzający! Ale wszystko się zmieniło jak poszliśmy do pralni... Poczułam między nami takie napięcie... musiałam przekonać się, co będę czuć jak go pocałuję. To najlepszy sposób. Pocałunek mówi wszystko.

- I o czym się przekonałaś? - zapytała Aria, czując, że ta historia jest w pewien sposób jej bliska, szczególnie te niezwykłe napięcie między dwójką osób.

- To najgorsza część. Podobało mi się. Cholera podobało mi się! I chciałam więcej, to było straszne! Musiałam to przerwać.

- Nie rozumiem. Skoro Ci się podobało, to dlaczego to przerwałaś? - brunetka zadała kolejne pytanie Silver, dziwiąc się jej złości. Była wolna i mogła robić co chciała. Brunetka przez moment poczuła ukłucie zazdrości.

- Nie chce mężczyzny. Chce mężczyzn. Różnych, nie jednego. To nie dla mnie – powiedziała, wzruszając ramionami, a następnie spojrzała na Arię.

- I nie jestem ślepa. Co jest między Tobą a Jackiem?

- Nic nie ma. Mam narzeczonego - odpowiedziała błyskawicznie, co wzbudziło jeszcze większe podejrzenia Silver. Spojrzała na nią z wysoko uniesioną brwią.

- Proszę Cię, nie oszukuj samej siebie. Podoba Ci się, prawda?

Aria zrobiła zbolałą minę. Nie potrafiła na głos tego przyznać. Jednak ten grymas wystarczył blondynce.

- A ty podobasz się jemu. Co do tego nie mam wątpliwości. Patrzy na Ciebie, jakby w okół nie było nikogo innego. Nie może oderwać od Ciebie wzroku. Momentami, aż mnie przeraża te jego przeszywające spojrzenie...

- Uwierz mi, mnie też.

- Do czegoś między wami doszło?

Aria westchnęła cicho. Dość kłamstw. Czuła, że może zaufać Silver. W skrócie opowiedziała o swojej historii z Jackiem. Starała się nie ominąć niczego istotnego, nie zapominając o szkolnym korytarzu czy spotkaniu w Burns. 
O Hamptons oczywiście, też nie mogła nie wspomnieć. Po wszystkim poczuła ulgę. Choć nie była dumna z tej opowieści, w końcu mogła komuś to powiedzieć. Za długo dusiła to w sobie. Niepewnie spojrzała na Silver, która w zamyśleniu nakręcała na palec różowe pasmo.

- Jest jedno rozwiązanie. Jeżeli tego nie zrobisz nigdy się nie przekonasz, co tak na prawdę czujesz. Musisz to zrobić, inaczej cały czas będziesz czuła to napięcie, które z każdą chwilą będzie się nasilało. Może jednak okaże się, że nic do niego czujesz? Że tylko Ci się wydawało? I wtedy spokojnie o nim zapomnisz. To jedyne wyjście.

- Zaraz, zaraz. O czym mówisz? - Aria czuła się kompletnie skołowana. Co ona miała na myśli?

- Musisz go pocałować.

Silver była śmiertelnie poważna. Aria przełknęła nerwowo ślinę, połykając przez przypadek malinową gumę. Zakrztusiła się głośno. To był zły znak.

- Zrób to. Ja tak zrobiłam, i co prawda nie wyszło mi to na dobre, ale przynajmniej wiem, że ten kretyn, o dziwo, wciąż mnie pociąga... Cały czas chcesz żyć w niepewności?

Choć to, co mówiła Silver było przerażające, Aria musiała się zgodzić z blondynką. Chciała wiedzieć co czuje, coraz trudniej było jej z tym walczyć. Musiała jak najprędzej się z tym zmierzyć. Nie mogła dalej tak żyć. Pomyślała o Danielu. Nie zasługuję na niego. Musi to zrobić, żeby wiedzieć, czy ich związek ma sens. Jeżeli naprawdę czuję coś do Fayesa, nie może dalej być z Danem. Nie będzie mogła go dalej okłamywać, że wszystko jest w porządku. Na tę myśl poczuła się okropnie. Znowu.

- Masz rację. Muszę to zrobić.

- To idź.

- Co? Teraz?! - brunetka kompletnie się tego nie spodziewała i spojrzała na Silver jak na wariatkę. Zamierzała się na to psychicznie przygotować, a w tym momencie z pewnością nie czuła się gotowa.

- Nie odwlekaj tego. Zrób to. Teraz albo nigdy – Silver wstała i niemal siłą pociągnęła Arię do wyjścia. Brunetka spojrzała na nią ze strachem.

- Powodzenia – powiedziała jej współlokatorka, po czym gwałtownie zatrzasnęła jej drzwi przed nosem.

Aria przez chwilę stała nieruchomo przed swoim pokojem, z którego właśnie została wyrzucona. Wiedziała, że nie powinna tego robić. Rozsądek podpowiadał jej żeby dała sobie spokój, bo to, co chce uczynić jest złe. 
Jednak w głębi serca miała już dość tej niepewności i jak najprędzej chciała się przekonać co czuję. O dziwo, tym razem serce wygrało ten pojedynek.

Niepewnym krokiem ruszyła wąskim korytarzem.

Co ja najlepszego wyprawiam?! - powtarzała sobie w myślach, zastanawiając się jak bardzo szalone jest to, co właśnie chce zrobić.

Stanęła przed pokojem numer osiemnaście. Zapukała do drzwi. 
Nie było już odwrotu.

                                                    ***

Dziękuję, że wciąż jesteście z Jarią!

FACEBOOK - jeżeli chcecie być od razu poinformowani o nowym rozdziale, to zapraszam do polubienia :) Pojawiają się tu również fragmenty nowych rozdziałów, jeżeli macie jakieś propozycję co jeszcze mogłabym tam umieszczać to piszcie!

Co do Waszych opowiadań nadrabiam już zaległości i zaczynam czytać historię moich nowych czytelników, więc za jakiś czas spodziewajcie się mnie u siebie! :D

Do następnego!