Love me.

Rozdział 36

~~~***~~~

Czas jakby się zatrzymał. Jego usta sprawiały, że nie była w stanie trzeźwo myśleć. Jego usta powodowały, że jej ciało płonęło żywym ogniem, a serce biło jak oszalałe. Ich wargi złączone w pocałunku pasowały do siebie idealnie, wręcz emanując namiętnością, która niemal iskrzyła w powietrzu. Gwałtownie wsunął język do jej ust, a jej ciało mimowolnie zadrżało z podniecenia. Poczuła intensywny ucisk w podbrzuszu, świadczący o tym, jak bardzo go pragnie. Pożądanie, które ją ogarnęło zawładnęło nią bez opamiętania. Wsunęła rękę w jego ciemne włosy, nie mogąc się powstrzymać, by go nie dotknąć. Jack jeszcze bardziej przywarł do jej ciała, jednocześnie gładząc dłonią jej nogę w cienkich, czarnych pończochach. Gdy poczuła jego palce na odsłoniętej skórze, tuż obok czarnych koronkowych majtek myślała, że zwariuje z rozkoszy, która błyskawicznie nią zawładnęła.

- Washey, oszaleję przez Ciebie - powiedział zachrypniętym głosem, kierując swoje usta na jej szyję. Jego język i słowa, które wypowiedział, sprawiły, że stado motyli rozszalało się w jej brzuchu. Przymknęła ponownie oczy, rozkoszując się tą chwilą.

- Nie powinniśmy tego robić - odpowiedziała w końcu, na co Jack zaprzestał swoich czynności, kierując na nią swoje niebieskie oczy. Na widok jego błękitnych tęczówek poczuła, że się rozpływa. Fayes widząc emocję na jej twarzy, których nie potrafiła ukryć, uśmiechnął się krzywo. Ponownie przeklęła swój talent aktorski.

- Co ty ze mną robisz? Mógłbym mieć każdą - wyszeptał, wciąż wodząc ręką tuż przy koronkowym materiale. Czując jego dotyk w tak intymnym miejscu, odruchowo jęknęła.

- Oprócz mnie - odpowiedziała, nie mogąc się powstrzymać przed tym stwierdzeniem, choć to co właśnie robili, odrobinę wykluczało jej słowa.

- Jesteś najbardziej irytującą osobą jaką znam - syknął złośliwie, nie przerywając dotykania jej nagiego uda.

- I vice versa.

Uśmiechnął się, ponownie odnajdując jej nabrzmiałe usta. Całował ją z wielką namiętnością. 

Jack Fayes niewątpliwie jej pożądał. Czemu ta myśl powodowała, że miała ochotę skakać z radości? Z wielkim zaangażowanie oddawała pocałunek, marząc by nigdy się nie skończył. Nie myślała o konsekwencjach. W tamtej chwili liczył się tylko ten moment. Tylko ich usta, przyspieszony oddech i bliskość rozpalonych ciał.

Nagle usłyszała jak drzwi od pomieszczenia otwierają się. Momentalnie odsunęła się od Jacka, wpatrując się w osobę, która właśnie weszła. Silver z wysoko uniesionymi brwiami wpatrywała się w pozostałą dwójkę. Jack wyglądał na wyluzowanego, zupełnie nie przejmując się zaistniałą sytuacją. Aria natomiast miała ochotę zapaść się pod ziemie, przeklinając Fayesa, za jakiego luzackie podejście.

- Co to robicie? - zapytała blondynka, taksując wzrokiem spódniczkę Arii, która znajdowała się zdecydowanie za wysoko.

- Przyszłam po lód - odpowiedziała szybko, dyskretnie poprawiając czarny materiał. Zerknęła na Jacka, który bezczelnie wpatrywał się w jej nogi z kpiącym uśmieszkiem. Postanowiła zabić go wzrokiem, co na niewiele się zdało.

- On też przyszedł po lód? - wskazała na Fayesa, opartego leniwie o jedną z zamrażarek. Wyglądał na rozbawionego, a jego oczy błyszczały tajemniczo. Był niezwykle przystojny w granatowej koszuli z podwiniętymi rękawami i w ciemnych, dopasowanych dżinsach. Czemu wciąż zachwycała się jego wyglądem niczym napalona nastolatka?

- Aria uznała, że beze mnie sobie nie poradzi - stwierdził obojętnie, bez mrugnięcia okiem wpatrując się w Silver, która prychnęła cicho. Z pewnością wiedziała w czym przeszkodziła. Co do tego nie było żadnych wątpliwości.

- Najwyraźniej nie jesteś zbyt pomocny, bo od dwudziestu minut nie mamy lodu - skomentowała złośliwie blondynka, choć w jej oczach tliło się rozbawienie.

- W innych sprawach jestem niezwykle pomocny - spojrzał wymownie na Arię, która po raz kolejny postanowiła zabić go spojrzeniem. Puścił jej oczko, po czym wyszedł z pomieszczenia, nie mówiąc już nic więcej.

Brunetka dopiero teraz zauważyła, że wciąż wstrzymuję powietrze. Odetchnęła głęboko.

- Nie ogarniam Twojego toku rozumowania - powiedziała Silver, nabierając do wiaderka lód, który już dawno powinien być uzupełniony.

- Co masz na myśli ? - zapytała Aria, wyczuwając reprymendę w głosie współlokatorki. Potrafiła już rozpoznać ten ton.

- Najpierw mówisz mi, że mam nie wspominać, że nie jesteś z Danielem, a po paru godzinach obmacujesz się z Jackiem? Może jestem głupia, ale nie widzę w tym sensu.

- Tak jakoś wyszło...

- Tak jakoś wyszło? Okey, może nie jestem właściwą osobą, żeby uświadamiać Ci takie rzeczy, bo sama nie postępuję lepiej, ale powiem Ci jedno. Ewidentnie czujesz coś do Fayesa i nie rozumiem czemu tak usilnie się przed tym bronisz.

- Bo to Jack Fayes. Bo to facet, który zmienia kobiety jak rękawiczki. Bo to typ człowieka, który nie szanuję kobiet. Jak mogę chcieć coś do niego czuć? - Aria dobrze zdawała sobie sprawę, że jej relacja z Jackiem nie ma sensu. Musiała to zakończyć, choć nie wiedziała czy jest w stanie.

- Ludzie się zmieniają.

- Nie tacy jak on - powiedziała z żalem brunetka, kierując się do wyjścia. Nie miała ochoty o tym rozmawiać. Nie wtedy, gdy wciąż czuła na ustach jego wargi.

***

- Napalona blondynka była załamana Twoim zniknięciem - oznajmił beznamiętnie Mark, gdy Jack wrócił do stolika. Brunet zauważył, że zniknęła spora część alkoholu, co oznaczało, że Dawson nie próżnował podczas jego nieobecności.

- A twoja zdobycz, gdzie się podziała? - zapytał,rozglądając się w poszukiwaniu dziewczyny, z którą Mark jeszcze niedawno flirtował. Blondyn wzruszył ramionami, wskazując ręką na Silver, która stała przy barze, tworząc kolorowe drinki.

- Poszedłem do baru i chamska barmanka zajęła mój czas - powiedział z kwaśną miną, oznaczającą, że znowu posprzeczał się z Silverstone. Jack uśmiechnął się ze zrozumieniem. Już od jakiegoś czasu zauważył, że Mark stracił dla niej głowę, a ich kłótnie powodują, że nie może o niej zapomnieć. Przyjaźnili się od lat i bez wątpienia potrafił stwierdzić, że to co czuję do blondynki, to coś więcej. Mark Dawson wpadł po uszy. Tego był pewien.

- Twój czas niewątpliwie zajęła Washey - stwierdził, wpatrując się w dziewczynę, która z niewyraźną miną zbierała zamówienie od stolika nieopodal. Najwyraźniej starała się ich ignorować bo nawet przez moment nie spojrzała w ich stronę. Jak zwykle cholernie uparta jak osioł. Te stwierdzenie idealnie do niej pasowało. Jack zamierzał przy najbliższej okazji znowu jej to wygarnąć i miał wielką nadzieję, że szybko dojdzie do takiego spotkania.

Do pustej szklanki nalał pozostałości trunku, z irytacją zauważając brak lodu, do którego sam się przyczynił i czego z pewnością nie żałował. Cieszył się, że za nią poszedł. Choć przez chwilę mógł poczuć jej usta, za którymi już zdążył zatęsknić, a które okazały się jeszcze bardziej kuszące niż za pierwszym razem. Nie mógł zignorować jednej, bardzo ważnej kwestii. Z każdym kolejnym pocałunkiem co raz bardziej jej pragnął. Z każdym kolejnym dotykiem jej ciała, czuł silną pokusę, by zerwać z niej ubrania. Dlaczego więc, gdy tylko dochodziło do zbliżenia tego nie robił? Dlaczego mimo namiętności starał się nie przyspieszać akcji, a delektować się chwilą? Nie poznawał samego siebie. Ariana Washey budziła w nim zbyt wiele uczuć. Emocji, do których od wielu lat nie chciał dopuścić, a które teraz zagnieździły się, marząc by zostać na stałe. Z jednej strony chciał jak najszybciej się ich pozbyć, z drugiej zaś, nie wyobrażał już sobie bez nich życia. Jak szybko można uzależnić się od jednej osoby? Od małej brunetki o pięknych czekoladowych oczach z niewyparzonym językiem.

Odszukał wzrokiem obiekt swoich rozmyśleń. Stała w rogu zapisując zamówienie, a jakiś pijany mężczyzna bezwstydnie rozbierał ją wzrokiem, bełkocząc coś do niej niewyraźnie. Nie spodobało mu się to, co widzi. Nie chciał, by ktokolwiek ją podrywał, bądź zaczepiał chamskimi odzywkami. Nie chciał, by paradowała w zdecydowanie za krótkiej spódniczce przed tłumem napalonych samców. Miał ochotę złapać ją za rękę i wyprowadzić z klubu. Zapragnął mieć takie widoki tylko dla siebie. By, tylko dla niego zakładała krótkie spódniczki i wysokie szpilki. By, tylko on mógł patrzeć na nią kiedy tylko zechce.

Daniel. Nienawidził go z całego serca. Ten nudziarz miał ją dla siebie i to było jego przewagą. Wcale nie czuł się pewnie przez to, że Aria dwa razy odwzajemniła pocałunek. Nie był naiwny. Wiedział, co brunetka o nim myśli. Dlaczego miałaby go wybrać zamiast nudnego, przyjacielskiego Dana? No właśnie. Nudziarz górował, a on znajdował się na nizinach. To było okropne uczucie. Mimo tego nie zamierzał się poddawać. Wierzył w cuda.

Zerknął w kierunku miejsca, gdzie jeszcze przed chwilą siedział Mark, a które teraz było puste. Nie musiał długo szukać, by zauważyć go siedzącego przy barze. Gestykulował żywo, najwyraźniej spierając się o jakąś głupotę, a Silver patrzyła na niego, kręcąc z politowaniem głową. Pasowali do siebie idealnie. Kto się czubi, ten się lubi. Ta zasada była nad wyraz prawdziwa.

W pewnym momencie blondynka podeszła bliżej Dawsona, patrząc na niego groźnie. Wyglądała jakby miała zamiar go uderzyć. To, co wydarzyło się chwilę potem wprawiło Jacka w prawdziwą konsternację. Mark przyciągnął ją do siebie, a Silver zarzuciła mu ręce na szyję, całując z wielką żarliwością. Następnie odsunęła się od niego gwałtownie, wymachując rękami w każdą stronę i najprawdopodobniej wyzywając siarczyście za to, co zrobił. Jack pokręcił z niedowierzaniem głową, po czym rozejrzał się w poszukiwaniu Washey. Szła w kierunku zaplecza, a tuż za nią człapał obleśny mężczyzna, który wcześniej ją zaczepiał. Mimo chwiejnego kroku wyglądał, jakby wiedział dokąd zmierza, nie spuszczając wzroku z pośladków brunetki. Aria najwyraźniej nie zauważyła, że ktoś za nią idzie, bo szła spokojnym krokiem w kierunku pomieszczenia z lodem. Jack nie zamierzał tego zignorować. Szybko wstał, udając się w tamtym kierunku. Aria zdążyła już dostrzec mężczyznę, który bełkotał coś niewyraźnie i co raz bardziej się do niej zbliżał.

- Zabawimy się mała? - zapytał pijackim głosem, z lubieżnym uśmieszkiem przyklejonym do pulchnej twarzy. Zdecydowanie był typem osiłka. Dość wysoki, potężny. Z małymi, wodnistymi oczami i krzywym nosem. Brunetka nie miałaby z nim szans, nawet mimo jego zaburzeń równowagi.

- Nie – odpowiedziała krótko, na co mężczyzna głośno zarechotał i niespodziewanie złapał ją z rękę. Dziewczyna próbowała się uwolnić, jednak jego ucisk był zbyt silny.

- Zostaw ją – powiedział stanowczo Jack, na co Aria spojrzała na niego ze zdziwieniem, a pijany osiłek zerknął na niego spod byka.

- Nic Ci do tego dzieciaku. Spadaj stąd – burknął mężczyzna, nie puszczając jej dłoni, jednak na widok Jacka najwyraźniej trochę obluzował ucisk, bo Arii udało się wyrwać rękę.

Jack nie zastanawiając się zbytnio, zamachnął się, by następnie uderzyć go prosto w twarz. Mężczyzna zachwiał się lekko, jednak jakimś cudem nie upadł na ziemie , patrząc ze złością na bruneta. Nim Jack zdążył zareagować, pijak oddał uderzenie rozcinając mu wargę. Tego było za wiele. Z wściekłością rzucił się w stronę mężczyzny, jednak poczuł czyjeś dłonie, które uniemożliwiły mu atak. Najwyraźniej Aria pobiegła po pomoc, bo drugi ochroniarz zajął się pijanym mężczyzną, wyprowadzając go z klubu.

- Go też wyprowadzić?- zapytał wysoki mięśniak, czekając na polecenie Arii, która spojrzała niepewnie na Jacka.

- Nie, to nie jego wina – powiedziała pewnie, posyłając ochroniarzowi uśmiech. Mężczyzna skinął głową, puszczając bruneta i wracając na swoje stanowisko.

Przez chwilę stali w ciszy, mierząc się wzrokiem. Washey wyglądała jakby biła się z myślami, po czym westchnęła głośno. Wyglądała na wytrąconą z równowagi, co niezbyt dziwiło Jacka.

- Chodź, trzeba przyłożyć Ci lód – zarządziła, otwierając drzwi od chłodni, gdzie jeszcze niedawno przeżywali namiętne chwile. Uśmiechnął się na tę myśl, wchodząc do znajomego pomieszczenia.

- Już trzeci raz spotykamy się tutaj– Jack nie mógł powstrzymać się od komentarza, co Aria skwitowała zirytowanym spojrzeniem, a następnie wskazała mu miejsce, by usiadł. Posłusznie wykonał polecenie, czując pulsujący ból w wardze, która okazała się rozcięta.

Wyjęła z zamrażarki nieduży kawałek lodu, podchodząc do niego niepewnie. Zdecydowanie była zawstydzona tym, do czego wcześniej między nimi doszło. Jak zwykle zresztą.

Z wielką delikatnością przyłożyła mu lód do rany, co niewątpliwie przyniosło mu ulgę. Opiekuńcza Washey była bardzo pociągająca, ze swoją subtelnością i zmartwioną miną na ślicznej twarzy.

- Jak teraz będziemy się całować? - zapytał bez ogródek, patrząc na nią z niemałym rozbawieniem. Uwielbiał ją denerwować, a te słowa bez wątpienia wytrąciły ją z równowagi.

- Nie będziemy – powiedziała pewnie, mierząc go nerwowym spojrzeniem. Jack tylko się uśmiechnął, nie dopuszczając do siebie tej myśli. Nie miał zamiaru na to pozwolić. Nigdy w życiu.

- Uratowałem Cię z opresji, coś mi się należy za pomoc.

- Dałabym sobie sama radę. Nie pierwszy raz miałam taką sytuację – odpowiedziała z przekąsem, oddając mu do ręki lód, by sam przykładał sobie to wargi.

- W takim razie nie zgadzam się, żebyś tutaj pracowała.

- Nie masz nic do powiedzenia w tej kwestii - Brunetka prychnęła głośno, patrząc na niego z politowaniem.

- Nie podoba mi się to, że tyle facetów Cię podrywa – burknął ze złością, obserwując jej zdziwioną minę. Wiedział, że nie ma nic do gadania, jednak nie mógł się powstrzymać przed tym komentarzem. Musiała być świadoma, że sobie tego nie życzy. Nieważne było, że nie miał do tego żadnego prawa. Jeszcze nie miał, a to mogło się zmienić w każdej chwili.

- Wracam do pracy – powiedziała wymijająco Aria, wychodząc prędko z pomieszczenia.

***

Cholerny Fayes. Kolejny raz przeklęła go w myślach, wchodząc do damskiej łazienki. Spojrzała na swoje odbicie, nie mogąc zignorować zarumienionych policzków i błyszczących oczu. Czemu zawsze tak na niego reagowała? I po co postanowił bawić się w rycerza na białym koniu? Wielki obrońca. Sama z łatwością dałaby sobie radę. Nie pierwszy i ostatni raz użerała się z pijanymi klientami, którym tylko jedno było w głowie. Jednak Fayes postanowił wdać się w bójkę. W niepotrzebną bójkę, przez którą serce niemal jej nie stanęło, gdy widziała jak obcy mężczyzna oddaje cios. Na szczęście nie doszło do tragedii i Jack skończył jedynie z rozciętą wargą. Z niezadowoleniem musiała stwierdzić, że zazdrosny brunet wywarł na niej wrażenie. Choć ciężko jej to było przyznać, nawet przed samą sobą, to czuła się miło połechtana. Nie spodziewała się po nim takiego zachowania. O co mu tak właściwie chodziło? Czego od niej chciał? Nie potrafiła odpowiedzieć na to pytanie i oddałaby wiele, by poznać jego zamiary.

Niestety nie potrafiła czytać w myślach, więc pozostało jej żyć w nieświadomości, która wręcz ją zabijała.

Westchnęła przeciągle, rozmyślając o dzisiejszym wieczorze. Nie spodziewała się, aż tylu wrażeń. Nie sądziła, że dopuści do pocałunku, który przyprawił ją szybsze bicie serca. Niestety po raz kolejny emocje wzięły górę, a zdrowy rozsądek ukrył się gdzieś głęboko. Wiedziała jedno. Nie mogła tego ciągnąć w nieskończoność, gdyż nie miało to najmniejszego sensu. Jack Fayes nie był mężczyzną, z którym mogła wiązać jakiekolwiek plany. Gdy czuła jego dotyk zapominała o całym świecie, jednak wciąż nie mogła zignorować jego popapranej osobowości. Był kobieciarzem, nie szanował kobiet i wątpiła, że potrafił się zmienić. Co ma do cholery zrobić? Nie miała pojęcia jak zapomnieć o brunecie, który wywoływał w niej tak wiele uczuć.

Roztargniona opuściła łazienkę, kierując się w stronę baru. Na widok Marka siedzącego przy ladzie, skrzywiła się lekko. Silver wyglądała na równie niezadowoloną, co rusz sugestywnie zerkając na blondyna, który kompletnie nic sobie z tego nie robił. Widząc Arie, uśmiechnął się szeroko, ukazując rząd równych, białych zębów. Brunetka nie odpowiedziała uśmiechem, patrząc na niego spod byka. Był przyjacielem Jacka i to wystarczyło, by działał jej na nerwy i by miała prawo go nie lubić. Co prawda powód był nad wyraz głupi i niesprawiedliwy, jednak nie zamierzała się nad tym rozwodzić, a przynajmniej nie w tej chwili.

-Jack opowiedział mi o napaści na Twoją osobę. Jak dobrze, że był obok i wybawił Cię z opresji – teatralnie wzniósł ręce ku górze, jakby dziękując Bogu, za kogoś tak cudownego jak Jack Fayes.

Brunetka pokręciła z niesmakiem głową. Sytuacja, do której doszło,została niezwykle wyolbrzymiona, kreując Jacka na prawdziwego bohatera.

- Poradziłabym sobie sama – powiedziała po raz kolejny, wiedząc jak radzić sobie w sytuacjach, których przeżyła już wiele.

Mark chyba jej nie uwierzył, bo spojrzał na nią dziwnie, a następnie przeniósł wzrok na Silver, która już od paru godzin niezwykle wczuła się w rolę barmanki.

- Manager Cię widział? - zapytała Aria, zastanawiając się czy nie będzie ponosić konsekwencji za swoją szaloną koleżankę, która bez uprawnień barmanki, a przede wszystkim nie pracując w tym miejscu, postanowiła ustać za barem.

- Oczywiście. Spodobałam mu się i mam potraktować to jak dzień próbny – Silver wyglądała na zadowoloną i chętną do działania, co ucieszyło brunetkę. Praca z nią z pewnością byłaby wesoła, a fakt, że nie wracałaby sama do akademika, również napawał ją entuzjazmem.

- W takim razie będę tu stałym gościem – wtrącił się Mark, nie spuszczając wzroku z blondynki. Aria ze zdziwieniem zauważyła, że w spojrzeniu Dawsona czai się coś na kształt szczerej sympatii? Patrzył na nią inaczej niż na resztę dziewczyn, tego była pewna.

- Oh, obejdzie się. Przeszkadzasz mi w pracy – skomentowała złośliwie Silver, jednak kąciki jej ust lekko drgnęły. Ona też czuła coś do Marka! Te odkrycie niezwykle zdziwiło Arię. Myślała, że ich znajomość oparta była wyłącznie na jednym, lecz teraz zauważyła, że mogła się mylić. Ale czy chciała się mylić? Mark i Silver, Silver i Mark – nie była pewna czy podoba jej się ten duet, a najważniejszą przyczyną był nie kto inny jak Jack Fayes, który właśnie zjawił się obok Dawsona. Mimowolnie zerknęła na jego rozciętą wargę, na którą lód dobrze zadziałał i rana była trochę mniej widoczna.

W tym samym momencie Ku uciesze Arii, Peter podał jej przygotowane zamówienie i odeszła od baru, nim Jack zdążył cokolwiek powiedzieć.

***

O trzeciej w nocy żółta taksówka zawiozła ich pod bramy akademika. Jack planował czekać, aż Aria skończy pracę, jednak uznał, że nie ma to najmniejszego sensu, gdyż z Silver u boku nic jej nie grozi. Wiedział, że jeśli nie da jej chwili wytchnienia, to w końcu otrzyma sądowy zakaz zbliżania się, a tego chciał uniknąć.

Momentalnie poczuł się senny. Ten wieczór owocował w zbyt wiele wydarzeń, od których zaczęła boleć go głowa. Alkohol i dym tytoniowy z pewnością wspomógł pulsujący ból, który z każdą chwilą, co raz bardziej się nasilał. Gdy weszli do pokoju, Mark niemal natychmiast rzucił się na łóżku, nie zważając na fakt, że wciąż jest w ubraniach. Po paru minutach Jack był już pewien – Dawson spał jak zabity i nic nie było wstanie go obudzić. Ostatni raz zerknął z rozbawieniem na przyjaciela. Jak najciszej uchylił lekko okno, a następnie nalał sobie szklankę zimnej wody, która przyjemnie ukoiła pragnienie, spowodowane odwodnieniem organizmu z wiadomych przyczyn.

Ziewnął przeciągle, czując, że gdy tylko przyłoży głowę do poduszki natychmiast zaśnie. Już ściągał koszulkę, gdy usłyszał ciche pukanie. Przez chwilę stał bez ruchu, zastanawiając się, kto to może być. Pełen konsternacji przekręcił zamek, uchylając lekko drzwi.Takiego gościa kompletnie się nie spodziewał.

***

Witam!

Na wstępie dziękuje za wszystkie komentarze i kropki <3

Wiem, że rozdział pojawił się później niż poprzednio, ale tak to już jest, że czasami mam więcej czasu, a czasami mniej. Na prawdę chciałabym wstawiać rozdziały co tydzień, jednak nie zawsze jest to zależne ode mnie i mam nadzieję, że to rozumiecie :)

Pozdrawiam!