Love me.

 Rozdział 42

Przez chwilę wpatrywał się w jej brązowe oczy jak zahipnotyzowany. 

Była taka piękna. Jedyna w swoim rodzaju. Niepowtarzalna. Dotknął jej nagiego ramiona, błądząc dłonią po delikatnej skórze. To, co się z nim działo, było dla niego kompletną nowością. Nie spieszył się jak zwykle miał w zwyczaju, gdy spędzał czas z innymi kobietami. Chciał poznawać jej ciało przez wieczność. Ponownie na nią spojrzał, z fascynacją wpatrując się w jej twarz. Duże, czekoladowe oczy spoglądały na niego z pewną dozą niepewności. Ani trochę nie dziwił go ten wzrok. Aria miała prawo być wystraszona. W końcu zaciągnął ją do swojego mieszkania, w którym byli całkiem sami. Podejrzewał, że gdyby wiedziała, jakie myśli chodzą mu teraz po głowie, uciekłaby z krzykiem do akademika.

Delikatnie dotknął jej policzka. Jej skóra była niezwykle rozpalona.

- Gorąco Ci? - szepnął do jej ucha, przy okazji muskając wrażliwy punkt na jej szyi. Jęknęła cicho. Jack zdążył już zauważyć, że pocałunki w tym miejscu sprawiają jej ogromną przyjemność.

- Zaraz ugotuję się w tej peruce - stwierdziła szczerze, na co brunet uśmiechnął się krzywo. Aria natomiast chwyciła za sztuczne włosy, ściągając je z głowy. Teraz wyglądała na prawdę zabawnie.

- Jak ty to robisz, że nawet w siatce na głowie wyglądasz seksownie? - zapytał poważnie, myśląc, czy nawet w worku na śmieci wyglądałaby pociągająco. Nie potrzebował nawet chwili czasu na zastanowienie, by stwierdzić, że tak.

- Przestań, nikt nie wygląda w tym seksownie - powiedziała, patrząc na niego z politowaniem. Najwyraźniej wciąż nie zdawała sobie sprawy, jak bardzo na niego działa. Jak bardzo podnieca go każdy jej dotyk.

- Ty jesteś wyjątkiem - odpowiedział zgodnie z prawdą, obserwując jak zdejmuję śmieszny czepek z głowy.

- A ty jesteś największym bajerantem jakiego znam - rzuciła mu wyzywające spojrzenie, jednak dostrzegł w jej oczach błysk rozbawienia. Do tego nadal stała w tym samym miejscu, co tylko uświadczyło go w przekonaniu, że nie ma zamiaru uciec, gdzie pieprz rośnie.

- Mówię tylko prawdę. Jesteś najpiękniejszą dziewczyną jaką znam - odparł z pewnością w głosie. Nigdy nie miał problemu z mówieniem o czym myśli.

- Gdybyś nie mówił tego każdej dziewczynie, to może bym uwierzyła - wciąż obstawała przy swoim, stawiając go w najgorszym świetle. Niewątpliwie miała do tego prawo, choć Jack mimowolnie poczuł zirytowanie. Jak miał jej udowodnić, że jest inna niż wszystkie kobiety, które znał do tej pory? Nie wierzyła w ani jedne słowo, a to czyniło go wręcz bezsilnym.

- Wiem, jakie masz o mnie zdanie. Wiem, że sam sobie na nie zapracowałem. Ale do cholery, Aria. Uganiam się za tobą od dobrych kilku miesięcy. Przez ten czas żadna dziewczyna nie przykuła mojej uwagi. Żadna nie sprawiła, że przestałem o Tobie myśleć. Nawet uprawiając seks, widziałem Ciebie, co jest już wystarczająco popieprzone. Co jeszcze mam zrobić? - wyrzucił z siebie na jednym wdechu, zastanawiając się, czy tym razem nie powiedział za wiele.

Spojrzał w jej oczy, a jedyne co w nich dostrzegł to pożądanie. W następnej chwili poczuł jej usta na swoich. Jej język żarliwie eksplorował jego usta, doprowadzając go do szaleństwa. Jeszcze nigdy nie czuł tylu emocji podczas pocałunku, a w tym było wszystko. Fakt, że Washey jest równie podniecona jak on, sprawiało mu niezwykłą przyjemność. Do tej pory zwracał uwagę tylko na siebie. Teraz było zupełnie inaczej. Zatracił się w niej bez opamiętania.

Nie mogła przestać go całować. Jego słowa bardzo ją zaskoczyły. Doprowadziły do wybuchu pożądania, który był tylko kwestią czasu. Tak bardzo go pragnęła. Od dłuższego czasu fantazjowała o tej chwili. O momencie, gdy będą całkiem sami. Przestała myśleć o konsekwencjach. Straciła wszelką kontrolę, z każdą chwilą pogłębiając pocałunek, który już teraz nasiąknięty był namiętnością. Jack wydał z siebie niski pomruk, a następnie przeniósł swoje usta na jej szyję. Jego dotyk przyprawiał ją o dreszcze. Mimowolnie wydała z siebie jęk rozkoszy, co tylko zachęciło bruneta do dalszego działania. Sprawnym ruchem złapał ją za pośladki i podniósł, tak że jej nogi okalały jego biodra. Po zaledwie paru krokach znaleźli się w małej sypialni, której wcześniej nie zdążyła obejrzeć. Teraz też, nie zwracała uwagi na wystrój, pochłonięta przyjemnością, która nie miała końca. Delikatnie położył ją na dużym łóżku, nie przestając całować jej szyi. Wolną ręką sięgnął do jej głowy, rozplątując ciasno upięty kok.

- Uwielbiam Twoje włosy - wyszeptał do jej ucha, dotykając ciemnych pasm, które rozsypały się po poduszce. Nachylił się jeszcze bardziej. Teraz ich ciała przylegały do siebie całkowicie. Jego umięśniona klatka piersiowa lekko przygniatała jej piersi. Czuła jak szybko bije mu serce, co jeszcze bardziej ją podnieciło. Świadomość, że jest pożądana przez Jacka, doprowadzała ją do czystej ekstazy. Ich spojrzenia spotkały się. Błękitne tęczówki błyszczały w półmroku, wpatrując się w nią z wielką intensywnością. Już samo jego spojrzenie, powodowało mrowienie we wszystkich jej strefach erogennych.

- Nie zrobię nic, czego nie chcesz - odparł nagle, nie spuszczając z niej wzroku. Choć w jego oczach wciąż widoczne było pożądanie, mówił śmiertelnie poważnie.

Aria odrobinę otrzeźwiała. To, co powiedział Jack oznaczało, że nie chciał jej do niczego zmuszać. I nie musiał. Być z nim, to jedyne o czym marzyła w tym momencie. Zbyt długo czekała, a pulsujące pożądanie było już niemal bolesne.

- Chce Ciebie - odpowiedziała cicho, zastanawiając się skąd wzięła w sobie tyle odwagi. Nie musiała długo czekać na jego reakcję. Oczy bruneta momentalnie pociemniały. Pocałował ją mocno, żarliwie. Nie był już tak delikatny jak na początku. Widać było, że on też nie mógł już dłużej wytrzymać tego napięcia. Przylgnął do niej jeszcze mocniej, tak że poczuła jego podniecenie. Jego twarda męskość ocierała się o jej uda, przez co ból między jej nogami narastał, współgrając z falą przyjemności.

Cieszyła się, że zdecydowała się na założenie jednego z najlepszych zestawów w swojej kolekcji.

Przez chwilę wpatrywał się w jej ciało, nie robiąc żadnego ruchu. Czuła skrępowanie, a jednocześnie rosnące podniecenie. W jego oczach wciąż widziała pożądanie.

- Jesteś piękna - powiedział lekko ochrypniętym głosem, patrząc z podziwem na jej prawie nagą sylwetkę. Rozpaliła się jeszcze bardziej. Chciała by znalazł się w niej jak najszybciej, niczego nie pragnęła równie mocno. Jack jednak miał inne plany. Ponownie zbliżył się do jej szyi, obdarowując ją pocałunkami. Błądził językiem po jej nagiej skórze, kierując się coraz niżej. Wstrzymała oddech, gdy dotarł do koronkowego stanika. Wodził palcem po krawędziach bielizny, tym samym doprowadzając ją do szaleństwa. Aria jęknęła cicho, nie będąc w stanie wypowiedzieć chociaż słowa. W myślach przeklinała go siarczyście. Nie była cierpliwa, a z pewnością nie w tej chwili.

Przerwał jej męki. Zdjął koszulę, zostając w samym wojskowych spodniach. Widok jego umięśnionego torsu doszczętnie ją rozpalił. Nie mogła już dłużej wytrzymać. Chciała go poczuć. Teraz. Natychmiast.

Jack, jak na złość, powoli powrócił do jej dekoltu. Niespiesznie zataczał kółka językiem, a wolną dłonią błądził po jej nagim udzie, specjalnie nie zbliżając się do centrum jej rozkoszy. Nie byłby sobą, gdyby nawet w takim momencie nie potrafił jej rozzłościć.

- Nawet nie wiesz jak długo na to czekałem - powiedział cicho, patrząc jej głęboko w oczy. Wpatrywał się w nią z tajemniczym błyskiem, a Aria oddałaby wszystko, żeby wiedzieć o czym myśli.

- Zrób to proszę, dłużej nie wytrzymam - odpowiedziała mu jeszcze ciszej, zastanawiając się czy to przez alkohol czy nieokiełznane pożądanie, takie słowa wychodzą z jej ust.

- Co mam zrobić? - postanowił się z nią droczyć, zmuszając, by sprecyzowała swoją prośbę. Miała ochotę go zamordować. Jack Fayes był najbardziej wkurzającym facetem na świecie, a jednocześnie jedynym, który sprawiał, iż czuła, że żyje.

- Chce Cię poczuć w sobie. Teraz - odparła, nad wyraz spokojnie, choć w środku wręcz gotowała się od natłoku emocji. Jack spojrzał na nią z lekkim zaskoczeniem, najwyraźniej nie spodziewając się po niej takiej odwagi. Nie musiała jednak długo czekać na jego reakcję. Pocałował ją z wielką intensywnością, a następnie sprawnym ruchem pozbawił ją koronkowego stanika. O dziwo, nie czuła już wstydu. Zbyt długo odtwarzała tę scenę w myślach, by teraz ulec skrępowaniu. Zbyt długo marzyła, aby w końcu to zrobił. Dotyk jego dłoni na jej nagich piersiach, przyprawił ją o zawrót głowy. Niespiesznie sunął ręką po jej brzuchu, zatrzymując się na białych stringach. Mimowolnie wysunęła biodra do przodu, pojękując z rozkoszy. Jack pozbył się spodni, zostając w samych bokserkach. Był tak cholernie przystojny. Przez chwilę podziwiała jego wysportowane ciało, a jego posiadacz jak zwykle ją na tym przyłapał, uśmiechając się słodko.

Ponownie do niej przylgnął. Dotyk ich gorących ciał niemal parzył. Złożył na jej ustach namiętny pocałunek, od którego poczuła ciarki na całej skórze. Napięcie między nimi było nie do wytrzymania. Oboje drżeli z podniecenia, wiedząc, co już za moment się wydarzy.

Nie czekając dłużej, Jack pozbawił ją reszty bielizny, po czym sam również się rozebrał. Teraz oboje byli nadzy. Serce Arii jeszcze bardziej przyspieszyło, gdy brunet przywarł do niej całym sobą.

Moment, w którym poczuła go w sobie, sprawił, że cały świat zaczął wirować. Była nim upojona, nie potrafiła już trzeźwo myśleć. Niespodziewanie Jack splótł jej palce ze swoimi. To był tak niewinny, a zarazem tak cudowny gest, że ciepło rozlało się po całym jej ciele. Poruszał się powoli, z wielką delikatnością, cały czas obsypując ją pocałunkami. Rozkosz, którą jej dawał z każdą sekundą przybierała na silę. Jeszcze nigdy nie czuła czegoś równie intensywnego. Nie sądziła, że to możliwe.

Jack oddychał głośno, jakby próbował odzyskać odrobinę kontroli nad sobą. Jego gorący oddech przyjemnie łaskotał jej szyję.

- Co ty ze mną zrobiłaś Washey? - wyszeptał ochrypłym głosem, poruszając się coraz gwałtowniej.

- Mogłabym Ci zadać to samo pytanie Fayes - odpowiedziała bez tchu, uśmiechając się błogo. Spełnienie było prawie na wyciągnięcie ręki.

- Jesteś cudowna - powiedział jeszcze, przymykając oczy. Rozkosz wymalowana na jego twarzy była czymś, na co chciała patrzeć już zawsze.

Pocałowała go ostrzej, poruszając coraz szybciej biodrami. Była blisko, bardzo blisko.

Jęknęła głośno, czując zbliżający się orgazm. Wbiła paznokcie w jego umięśnione plecy. Fala rozkoszy rozlała się po całym jej ciele, a oczy momentalnie zaszły mgłą. Jack mocno ścisnął jej biodra, po czym zadrżał również osiągając spełnienie. Oboje oddychali ciężko, wciąż spleceni swoimi rozpalonym ciałami. Aria nie sądziła, że kiedykolwiek przeżyje coś równie niesamowitego. Pulsująca rozkosz wciąż dawała o sobie znać.

Powoli uwolnił ją spod swojego ciężaru, patrząc na nią uważnie. W jego oczach coś się zmieniło, a Aria przez chwilę wstrzymała oddech. Zbliżył się do niej, lekko muskając jej usta. Nie powiedział ani słowa, a ona wcale ich nie potrzebowała, zwłaszcza w tej chwili.

Położył się obok, obejmując ją silnym ramieniem. Milczenie nie doskwierało jej ani trochę. Zresztą, nie wiedziałaby nawet, co miałaby powiedzieć. W tej chwili była zbyt oszołomiona nagromadzonymi uczucia i nie miała pojęcia, co dalej z nimi zrobić.

***

Jack przetarł zaspane oczy, ziewając przeciągle. Z każdą sekundą wracały do niego kolejne wspomnienia z wczorajszego wieczora, na których myśl uśmiechnął się lekko. Szybko odwrócił głowę, zastanawiając się czy Aria nie uciekła w środku nocy. Odetchnął z ulgą. Wciąż tam była. Leżała na brzuchu, z twarzą skierowaną  w jego stronę. Wyglądała tak niewinnie. Jej skóra była lekko zaróżowiona, a piegi na nosie tylko dodawały uroku. Miał ochotę pocałować jej lekko rozchylone usta i zanurzyć dłonie we włosach rozsypanych po poduszce. Zaczarowała go. To, co wczoraj wydarzyło się między nimi, niosło za sobą wielkie konsekwencję. Wcześniej seks nie był dla niego niczym wyjątkowym, jedynie chwilową przyjemnością. Kobiety traktował przedmiotowo, a o wspólnym poranku nie było nawet mowy. Teraz jednak zmieniło się wszystko. Nie spodziewał się, aż tylu emocji. Sam dźwięk jej głosu powodował dziwne mrowienie na całym ciele, a dotyk doprowadzał do szaleństwa. Pocałunek z nią, za każdym razem przyprawiał o szybsze bicie serca. Nie sądził, że posuną się jeszcze dalej. Choć fantazjował o tym od dawna, to chciał, by Aria naprawdę tego pragnęła. Wczoraj w jej oczach widział wiele emocji. Mógł czytać z niej jak z otwartej księgi. Pożądanie wręcz od niej biło. Jeszcze nigdy, aż tak bardzo nie zależało mu na tym, by sprawić komuś przyjemność. Seks z Arią był zupełnie inny - wyjątkowy, intensywny, ważny. Uświadomił mu, jak bardzo zależy mu na tej upartej, irytującej brunetce. Jak bardzo chce, by była obecna w jego życiu. Rozpaczliwie jej potrzebował, choć przyznanie tego nawet przed samym sobą było krępujące. Myślał, że już nigdy nie będzie mu zależeć. Bardzo się mylił.

Obudził ją dźwięk strumienia wody dochodzący gdzieś niedaleko. Zamrugała kilkakrotnie, marszcząc lekko brwi. Cholera. Czy ona wciąż znajdowała się w mieszkaniu Jacka?! Jak mogła do tego dopuścić? Pamiętała, że przytuliła się do niego. W jego ramionach był jej tak przyjemnie, że zamknęła na chwilę oczy. Niestety ta chwila trwała dokładnie osiem godzin i czternaście minut. Usiadła szybko na łóżku, zdając sobie sprawę, że jest kompletnie naga. Szczelnie przykryła się kołdrą, po czym zaczęła rozglądać się w poszukiwaniu swoich ubrań, których niestety nie mogła zlokalizować. Rozejrzała się po małej sypialni. Bordowe ściany, czarna szafa, stolik nocny, lampka. Nie było tu za wiele rzeczy. Całość prezentowała się minimalistycznie. Pokręciła zirytowana głową. Nie miała teraz czasu na przyglądanie się pomieszczeniu. Musiała uciekać i to jak najszybciej. Wstydziła się. Obawiała się spojrzeć mu w twarz. Co, jeśli uważa, że jest puszczalska, albo co gorsza uzna, że osiągnął swój cel i każe jej wyjść? Nie mogła do tego dopuścić. Szczęście jej sprzyjało. Jack był w łazience, co dawało jej parę minut na ucieczkę. Obwinęła się atłasową kołdrą i wstała z łóżka. Na ziemi obok szafy leżała jej torebka. Niestety to nie wystarczyło , by wyjść z mieszkania. Potrzebowała ubrania. Gdzie do cholery położyła tę sukienkę? Po głębszym zastanowieniu, doszła do wniosku, który w niczym jej nie pomógł – Jack ją rozebrał, a ona w tamtym momencie nie zwracała uwagi, gdzie odkłada poszczególne części garderoby. Czuła narastającą panikę. Ponownie się obróciła, zaglądając pod łóżko.

- W końcu wstałaś – usłyszała jego niski głos, na którego dźwięk natychmiast się wyprostowała. Pech chciał, że nadepnęła na ciągnącą się za nią kołdrę, którą szczelnie się opatuliła. Chcąc wciąż pozostać nią zakryta, straciła równowagę i runęła na podłogę. Puchowa pościel zamortyzowała upadek, więc obyło się bez bólu pośladków, na które upadła. Poczuła za to ogromny wstyd.

- Oh, cześć – wymamrotała bez zastanowienia, podnosząc się z ziemi i uważnie obserwując czy kołdra zasłania wszystko co trzeba.

- Cześć – odpowiedział tylko, a Aria w końcu podniosła na niego wzrok, choć marzyła, by uciec jak najprędzej ze spuszczoną głową.

Jack miał na sobie jedynie biały ręcznik, luźno przepasany na biodrach. Widok jego umięśnionego ciała natychmiast obudził w niej pożądanie. Co się z nią stało? Dlaczego Fayes powodował, że zaczęła myśleć tylko o jednym? Nagle złapała się na tym, że od dłuższej chwili gapi się na niego, a zwłaszcza na jego dolne mięśnie brzucha, które seksownie schodziły nisko w kierunku…

- Lubię, jak tak na mnie patrzysz – powiedział z rozbawieniem w głosie, a Aria szybko spojrzała mu w oczy, starając się skupić wzrok na jego twarzy, co niczego nie ułatwiało.

- Wiesz gdzie są moje ubrania? – zapytała prędko, czując jak policzki zaczynają ją piec. Sytuacja, w której się znalazła była bardzo niezręczna i musiała się stąd natychmiast ewakuować

- Twoja sukienka trochę się porwała… - odparł z powagą, choć zauważyła, że przegryza wargę, najprawdopodobniej po to, żeby się nie roześmiać.

- Raczej nie nadaję się do wyjścia – dodał wciąż śmiertelnie poważny, podnosząc z pod drugiej strony łóżka, rozerwany materiał, który wcześniej zwany był sukienką.

Aria jęknęła przerażona. Czy podróż przez Manhattan opatulona jedynie kołdrą, byłaby bardzo dziwna?

Jack podszedł do szafy, wyciągając z niej jakąś koszulkę i bokserki.

- Załóż to, lepsze to niż nic – stwierdził pogodnie, a Aria dopiero teraz zauważyła, że jest dla niej wyjątkowo miły. Ani razu nie zaszczycił ją żadnym kąśliwym komentarzem. To było naprawdę dziwne.

- Mam wyjść w Twoich bokserkach na ulicę? – zapytała z przerażeniem, wyobrażając sobie zdziwione spojrzenia ludzi. Początek listopada nie sprzyjał takim dziwnym out fitom. Zerknęła na bruneta, w którego oczach zauważyła zawód.

- A kto powiedział, że masz stąd iść? Czuj się jak u siebie. Łazienka jest po prawej – powiedział pewnym głosem, po czym sięgnął ponownie do szafy, wyciągając bokserki, tym razem dla siebie. Bez skrępowania rzucił ręcznik na łóżko i włożył bieliznę. Aria stała niczym zamurowana, z szeroko otwartymi oczami. Nie wiedziała, czy bardziej zdziwiły ją jego słowa, czy to , co przed chwilą zrobił. Po pierwsze Jack Fayes proponował jej, by została po wspólnie spędzonej nocy. Po drugie Jack Fayes rozbierał się przed nią bez żadnego wstydu. Wszystko było czystą abstrakcją.

Musiała wziąć jak najszybciej zimny prysznic, który choć odrobinę pozwoli jej ochłonąć.

- Muszę się przebrać – burknęła niepewnie, po czym spojrzała na niego wyczekująco. Stwierdziła, że pójście z kołdrą do łazienki nie jest mądrym pomysłem i jedyną opcją jest przebranie w sypialni. Oczywiście bez obecności Jacka, który stał w samym bokserkach i niespiesznie grzebał w szafie.

- Nie mam nic przeciwko – odpowiedział, wyjmując szare dresy z szafy i zakładając je na siebie. W samych spodniach, wciąż bez koszulki wyglądał cholernie dobrze. Aria zdążyła już nawet do tego przywyknąć, co nie znaczyło, że nie gapiła się na niego pożądliwie za każdym razem.

- Możesz na chwilę wyjść? – zadała pytanie, coraz bardziej zniecierpliwiona. Nie miała ochoty spędzić pół dnia na staniu opatulona kołdrą.

- Muszę? – zapytał niewinnie, a kąciki jego ust lekko drgnęły. Na ten widok nie potrafiła się nie uśmiechnąć. Motylki w brzuchu wykonały dziki taniec radości.

- Tak – powiedziała twardo, na co Jack westchnął zrezygnowany.

- Ręcznik i nieużywaną szczoteczkę do zębów położyłem na wierzchu – powiedział ciepło, co brzmiało nadzwyczaj dziwnie. Zauważyła też cień zakłopotania malujący się na jego twarzy. Miły ton i zakłopotanie zupełnie do niego nie pasowało.

- yy… Dzięki – wydukała wciąż zszokowana, a gdy zamknął za sobą drzwi, odetchnęła z ulgą. Czemu Jack zachowywał się tak dziwnie? Nie miała pojęcia, że tego dnia jeszcze wiele rzeczy ją zaskoczy.

Prysznic okazał się zbawienny. Czuła się całkowicie rozbudzona i prawie gotowa na kolejną konfrontację z Jackiem. Prawie, bo nigdy nie była pewna na sto procent jego intencji. Był cholernie nieprzewidywalny. Wciągnęła na siebie czarne bokserki i granatową koszulkę na krótki rękaw. Fakt, że ma na sobie jego ubrania był dziwny, a jednocześnie niezwykle podniecający. Przemyła twarz wodą i wytarła wilgotne włosy w ręcznik. Nie miała problemu, by pokazywać się bez makijażu. Zresztą, brunet widział ją już w naturalnym wydaniu, więc wiedziała, że nie zaskoczy go, aż tak swoim wyglądem. Wzięła głęboki oddech i wyszła z łazienki, zastanawiając się, czy jednak nie zdecydować się na ucieczkę. Mogłaby zamówić taksówkę, a wtedy uniknęłaby wzroku zdziwionych przechodniów. Nie zdążyła się dłużej nad tym zastanowić, bo poczuła niesamowicie kuszący zapach dochodzący z kuchni. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, jak bardzo jest głodna. Niepewnie zatrzymała się w progu salonu, obserwując jak Jack wykłada na talerze smakowicie wyglądające naleśniki. Obok stało sporo białych pudełek i z sześć kubków kawy. Czy ktoś miał jeszcze przyjść?

- Zaprosiłeś kogoś? – zapytała ze zdziwieniem, wciąż wpatrując się w Jacka, który nadal nie założył koszulki.

Brunet zmierzył ją wzrokiem od góry do dołu, nie starając się ukryć swojego zachłannego spojrzenia. Aria przystąpiła z nogi na nogę, zawstydzona jego zachowaniem.

- Ktoś tutaj przyjdzie? – zadała ponownie pytanie, które sprowadziło go w końcu na ziemie. Spojrzał prosto w jej oczy i przez moment wyglądał jakby nie wiedział, o czym mówi. Aria wskazała na piętrzące się pudełka z jedzeniem, na co Jack westchnął ze zrozumieniem.

- Nie wiedziałem, co lubisz na śniadanie więc wziąłem naleśniki na słodko i słono, oprócz tego bekon i jajka. Jest kawa z mlekiem, bez mleka, z syropem klonowym, cappuccino i latte. Wziąłem też herbatę, jeżeli nie przepadasz za kofeiną – powiedział na jednym wydechu, po czym odruchowo przejechał dłonią po włosach. Aria przypatrywała się brunetowi, nie starając się ukryć zaskoczenia. Nie wiedziała jak ma zareagować. Jack Fayes po raz kolejny ją zaskoczył. Poczuła się wyjątkowo. Wyglądał jakby naprawdę mu zależało. Chciała w to wierzyć, jednak jakaś część jej podświadomości nie pozwalała zapomnieć, o jego wcześniejszym postępowaniu.

- Co do jedzenia jestem wszystkożerna. Co do kawy to im więcej dodatków tym lepiej – powiedziała, siadając przy podłużnym barku.

- Zanotowałem – odparł z uśmiechem, po czym podał jej talerz z bekonem i jajkiem na miękko. Sam usiadł tuż obok, dotykając kolanem jej nagiej nogi. Ten niewinny gest wystarczył, by poczuła przyjemne ciepło rozpływające się po jej ciele.

-Umieram z głodu – Aria wzięła kawałek bekonu do ust, delektując się jego smakiem. Wciąż nie mogła uwierzyć, że je śniadanie w towarzystwie Jacka, jednak o dziwo czuła się coraz bardziej swobodnie.

- Ja też, wczoraj wyssałaś, ze mnie całą energię – powiedział z powagą, jednak w jego oczach widniało rozbawienie. Aria spojrzała na niego z udawanym oburzeniem, po czym szturchnęła go łokciem, przez co jajko, które właśnie nadział na widelec, rozpłaszczyło się na podłodze.

- Dobrze Ci tak – stwierdziła z zadowoleniem, posyłając mu złośliwe spojrzenie. Nie powinien wspominać wczorajszego zdarzenia, gdyż wciąż było to bardzo krępujące.

- Nie pyskuj, bo to się dla Ciebie źle skończy – powiedział przyciszonym głosem, a Aria poczuła, że zaczyna się czerwienić. Czy teraz każde jego słowo będzie odbierać jako seksualny podtekst? Najprawdopodobniej tak.

- Jedz – rozkazał jak gdyby nigdy nic, podając jej kolejny talerz, tym razem z naleśnikami.

- Zjadłam już bekon i jajka – zaprotestowała, jednak on tylko popatrzył na nią spod byka.

- Schudłaś, muszę doprowadzić Cię do porządku – wyjaśnił śmiertelnie poważnym głosem, polewając naleśnik większą ilością syropu klonowego.

Miał rację. Rzeczywiście schudła od kiedy zamieszkała w akademiku. Nie spodziewała się jednak, że Jack to zauważy i postanowi ją utuczyć.

- Gotujemy z Silver codziennie obiady – wyjaśniła pospiesznie, jakby tłumaczyła się przed własną matką.

- Jeżeli Silver Cię karmi, to wszystko jasne – uśmiechnął się krzywo, najwyraźniej nie oceniając zbyt dobrze zdolności kulinarnych jej współlokatorki. O dziwo, miał rację. Ostatnie danie blondynki w postaci gryczanych pulpetów nie nadawało się do jedzenia.

- Nie przepadam za wegetariańskim jedzeniem, lubię mięso – odpowiedziała szczerze, po czym wzięła kęs naleśnika ze słodkim twarogiem. Był przepyszny.

- Jeszcze powiedz, że lubisz steki to polubię Cię jeszcze bardziej – powiedział jak gdyby nigdy nic. Na te słowa Aria zarumieniła się lekko. Polubi ją jeszcze bardziej? Czy to znaczy, że naprawdę ją lubi? Motylki w jej brzuchu ponownie zawirowały.

- Kocham steki – odpowiedziała obojętnie, nie chcąc zdradzić jak silnie zareagowała na jego słowa.

- Jaki stopień wysmażenia? – zapytał, wpatrując się z nią z ciekawością. Mogłaby patrzeć w jego oczy bez końca. Niechętnie oderwała wzrok od błękitnych tęczówek, nie chcąc wyjść na wariatkę.

- Średnio krwiste są najlepsze.

- W takim razie lubię Cię jeszcze bardziej – stwierdził, uśmiechając się lekko. Wesoły Jack był widokiem, na który mogłaby patrzeć wieczność.

- Co jest między Markiem i Silver? Traktuję ją poważnie? – zapytała nagle, przypominając sobie dziwną relację współlokatorki i Dawsona. Miała nadzieję, że brunet wie coś więcej, gdyż Silver wciąż nie zamierzała jej się zwierzać.

- Myślę, że tak – powiedział krótko, bez pytania nakładając na jej talerz kolejnego naleśnika. Aria spojrzała na niego z niemym wyrzutem, jednak kompletnie to zignorował.

- Dlaczego tak uważasz? – ciągnęła dalej temat, zastanawiając się, czy ma coś konkretnego na myśli.

- Nie chce nic mówić o seksie – odparł wprost, na co brunetka omal nie zakrztusiła się kawą, którą właśnie piła. Bezpośredniość Fayes’a nie znała granic.

- I po tym wnioskujesz, że to coś poważnego?

- Tak.

Aria spojrzała pytająco na chłopaka, który najwyraźniej myślał, że taka odpowiedź jej wystarcza. Dostrzegł jej wzrok, wzdychając z rozbawieniem.

- Mark zawsze opowiadał mi wszystko ze szczegółami. Momentami były to naprawdę dziwne rzeczy i nie koniecznie chciałem o nich wiedzieć, jednak on w ogóle się tym nie przejmował. Teraz jest inaczej. Milczy jak zaklęty. Próbowałem się czegoś dowiedzieć, a on nie pisnął ani słowa. Uwierz mi. To znak, że to coś poważnego.

Przez chwilę analizowała jego słowa, myśląc nad ich sensem. Możliwe, że Jack miał rację. Przynajmniej miała taką nadzieję. Mimo, iż Silver starała się ukrywać swoje uczucia, widać było, że zdążyła zaangażować się w tę relację. Bała się, że Dawson ją zrani. Choć, gdyby dłużej się nad tym zastanowić, to niekoniecznie ona musiała zostać pokrzywdzona. Charakter panny Silverstone był nieobliczalny. Zaczęła rozmyślać o innej sprawie. A co jeśli Fayes opowie wszystko Dawsonowi? W końcu byli przyjaciółmi, a do tego facetami, więc było to bardzo prawdopodobne.

- Nie martw się. Nie zamierzam zwierzać się z niczego Markowi – powiedział spokojnie Jack, jakby zgadując jej myśli. Odetchnęła z ulgą, choć czuła jak po raz kolejny dzisiejszego dnia jej twarz robi się czerwona.

- Chyba powinnam już iść – wypaliła nagle, gdy skończyła jeść. Upiła ostatni łyk kawy, patrząc niepewnie na bruneta, na którego twarzy pojawił się zawód, co niezmiernie ją zaskoczyło. Nie chciał, żeby sobie poszła?

- Nie musisz iść – odpowiedział krótko i wyglądało, jakby te słowa wiele go kosztowały. Chyba nie wypowiadał ich zbyt często.

Aria spojrzała na niego z wyrazem głębokiego szoku. Nie potrafiła już zliczyć, ile razy dzisiejszego dnia udało mu się ją zaskoczyć. Otworzyła usta, po czym szybko je zamknęła. Co niby miałaby odpowiedzieć? Jack zauważył jej reakcję i uśmiechnął się krzywo.

- Masz wybór : albo zostajesz z najprzystojniejszym facetem na Manhattanie w wybornym towarzystwie steka i popcornu z masłem orzechowym, albo wracasz do akademika i jesz te wszystkie dziwne rzeczy, które przygotuję Ci Silver – Jack oparł się o blat, patrząc na nią wyczekująco. Aria momentalnie wybuchła śmiechem.

- Ok. Zostanę, ale tylko dlatego, że zaintrygowałeś mnie połączeniem popcornu z masłem orzechowym – powiedziała, oczywiście nie do końca z prawdą. Choć połączenie tych dwóch składników było dla niej czymś abstrakcyjnym, to nie dlatego postanowiła zostać. Wszystkiemu winien był Jack Fayes, dla którego straciła głowę.

Zerknęła na bruneta, który wyglądał na bardzo zadowolonego. I wciąż nie założył koszulki.

- I tak wiem, że zostajesz, żeby podziwiać moje ciało – powiedział cicho, ale nie na tyle, by nie mogła go usłyszeć. Prychnęła ostentacyjnie, mimo iż, było w tym trochę prawdy.

- Twoje samouwielbienie jest przerażające – stwierdziła dosadnie, biorąc się za porządkowanie rzeczy na blacie. Puste pudełka wyrzuciła do kosza, a te w których zostało jedzenie włożyła do lodówki. Jej wzrok powędrował na podłogę, gdzie wciąż leżało rozpłaszczone jajko. Odnalazła ręcznik papierowy i schyliła się, by to posprzątać. Kątem oka zauważyła, że jest obserwowana.

- I do tego bezczelnie gapisz się na mój tyłek – dodała, starając się nie zdradzać, że wcale, ale to wcale jej to nie przeszkadza.

- Nic nie poradzę, że od Twojego tyłka nie można oderwać wzroku – usłyszała za sobą głos, świadczący o tym, że Jack wciąż stoi za nią i patrzy na jej pośladki.

Ponownie prychnęła. Wyrzuciła brudny papier do kosza i przez chwilę rozejrzała się po pomieszczeniu. Usiadła na skórzanej kanapie, biorąc do ręki pilot od telewizora. W końcu miała czuć się jak u siebie.

Jack przyjął to z uśmiechem na twarzy, po czym odebrał telefon, który zabrzęczał na stole.

- Halo. Nie, jestem zajęty. W mieszkaniu. Nie, nie przychodź. Powiedziałem, Ci że masz nie przychodzić. Tak. Na razie – odłożył telefon i westchnął przeciągle.

- Twoja druga połowa zaczęła się niepokoić? – zapytała z przekąsem, domyślając się z kim rozmawiał.

- Ma kaca i się nudzi – odpowiedział krótko. No tak, Książę Dawson nie miał co robić.

- Długo się znacie? – zapytała z ciekawością. Nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiała, a ta dwójka wyglądała jakby znała się od zawsze.

- Jakieś dwanaście lat - odpowiedział bez zastanowienia, po czym zmarszczył lekko brwi i dodał:

- To najbardziej wkurzająca osoba jaką znam, zaraz po Tobie oczywiście.

Aria rzuciła w niego poduszką, która trafiła go prosto w głowę.

- Zapominasz o sobie i twoim wybujałym ego – odparła, spoglądając jak patrzy na nią spod przymrużonych powiek. Najwyraźniej nie spodziewał się zamachu w postaci lecącej poduszki.

- Będę łaskawy i udam, że to się nie wydarzyło. Muszę zrobić zakupy. Zostaniesz? – zapytał z wyczuwalną nadzieją w głosie. Czyżby bał się, że ucieknie pod jego nieobecność?

- Zostanę – odpowiedziała spokojnie, jednak Jack wciąż nie wyglądał na przekonanego. Przez chwilę wpatrywał się w jej twarz, jakby szukając jakichś oznak oszustwa. Następnie zmarszczył lekko brwi i udał się do sypialni, z której wrócił po paru sekundach ubrany w błękitną koszulkę na krótki rękaw.

- Niedługo wrócę – chwycił kurtkę i jeszcze raz na nią zerknął. Wyglądał na dziwnie spiętego. Sięgnął po klucze i wyszedł z mieszkania. Zapadła cisza. Aria westchnęła przeciągle. Została sama. Mogła uciec do akademika. Gdy obudziła się, była to jej pierwsza myśl. Teraz zmieniło się wszystko. Chciała zostać, choć nie miała pojęcia czy to dobry pomysł.

Wstała z kanapy i skierowała się do sypialni, gdzie na ziemi wciąż leżała jej torebka. Podniosła ją z podłogi i wyciągnęła telefon, na którym widniało dziesięć nieodebranych połączeń od Silver. Szybko wybrała jej numer. Blondynka odebrała już po pierwszym sygnale.

- Mam ochotę Cię zamordować. Jest godzina dwunasta, a ja dopiero przed chwilą dowiedziałam się, oczywiście nie od Ciebie, a od Dawsona, że jesteś u Jacka. Wczoraj wyszłaś bez słowa, zostawiając mnie z tym alfonsem samą! Powtarzam – całkowicie samą! Six zaginęła z jakimś Mulatem, reszta dziewczyn poszła na domówkę, a ja zostałam z nim sama! Nie miałam żadnej wymówki, nikt nie mógł mnie uratować! Wystarczyło napisać krótką wiadomość. Cokolwiek. Wiedziałam, że z nim wyszłaś, ale nie spodziewałam się, że na całą noc! Do tego obiecałam sobie zerwać wszystkie kontakty z Dawsonem, a ty wręcz wepchnęłaś mnie w jego ramiona! Nie miałam wyjścia i znowu mu uległam. Ostrzegam Cię Washey, jestem na Ciebie wściekła – powiedziała Silver na jednym wydechu i zamilkła czekając na reakcję jej słuchaczki. Aria przez chwilę zaciskała usta, po czym wybuchła śmiechem, nie mogąc dłużej wytrzymać.

- Chcesz mi powiedzieć, że przeze mnie uprawiałaś seks z Markiem? – podsumowała wypowiedź blondynki, tym samym dając jej do zrozumienia, że nie ma ona żadnego sensu.

- Yyy… No tak – odpowiedziała Silver, ale jej głos nie był już tak zdecydowany jak wcześniej.

-  Alyson Silverstone posłuchaj mnie uważnie. Przestań zasłaniać się wszystkim w koło i zrozum, że czujesz coś do Dawsona. Wiem, że ciężko Ci w to uwierzyć, ale zaufaj mi. Oszukiwanie samej siebie nic Ci nie da – powiedziała poważnie, łapiąc się na tym, że sama nie postępuje lepiej.

Usłyszała jęk po drugiej stronie słuchawki.

- To miał być tylko seks – zajęczała w słuchawkę, po czym zaczęła czymś szeleścić. Z pewnością jadła suszone owoce, które co rusz pałaszowała.

- Tak, wiem.

- Dlaczego wciąż jesteś u Fayes’a? – Silver zmieniła temat, co niezbyt spodobało się Arii. Nie była gotowa na tę rozmowę.

- Nie wiem. Tak jakoś wyszło. Muszę kończyć. Będę wieczorem – rozłączyła się, nie czekając na żadną odpowiedź. Bała się, co może usłyszeć. Wolała żyć w nieświadomości. Przynajmniej na razie.

Odłożyła komórkę do torebki i wróciła do salonu. Zerknęła na duży zegar na ścianie. Jacka nie było od jakichś czterdziestu minut. Przez chwilę bezmyślnie zmieniała kanały telewizyjne, nie natrafiając na nic godnego uwagi. Już miała się poddać, gdy na jednym z kanałów trafiła na jeden z odcinków Gry o Tron. Oglądała go już dwa razy, jednak nie miała nic przeciwko temu, by zrobić to kolejny raz. Z przerażeniem oglądała scenę, w której uśmiercali jednego z głównych bohaterów. Do tej pory nie pogodziła się z jego śmiercią i ze złością przyglądała się scenie, którą widziała już wcześniej. W tym samym czasie, gdy Rob Stark kończył swój żywot, drzwi otworzyły się i stanął w nich Jack. Wszedł do salonu i wyraźnie rozpromienił się na jej widok. Był to niezwykle uroczy widok.

- Myślałem, że uciekniesz – powiedział szczerze, jak zwykle nie bawiąc się w podchody. Lubiła w nim tę bezpośredniość. Nie owijał w bawełną i mówił to, co myśli. Choć nie zawsze było to godne pochwały, tym razem była mu za to wdzięczna. Miło było usłyszeć, takie słowa z jego ust.

-  Jak mogłabym uciec? Obiecałeś mi popcorn z masłem orzechowym.

Uśmiechnął się na te słowa.

Oboje wiedzieli, że nie dla tego została. Jack tym razem postanowił to przemilczeć. Położył torby na stole i zaczął je wypakowywać.

- To dla Ciebie – podał jej reklamówkę, po czym wrócił do kuchni, by rozpakować jedzenie, którego było zdecydowanie za dużo jak na dwie osoby.

Aria ze zdziwieniem wzięła reklamówkę. W środku były skórzane, matowe legginsy i obcisła bluzka tego samego koloru ze sporym dekoltem. Spojrzała pytająco na bruneta.

- Jakbyś zapomniała, w nocy rozerwałem Ci sukienkę – przypomniał jej od niechcenia, uśmiechając się przy tym lubieżnie. Jego słowa jak zwykle wywołały falę gorąca, rozchodzącą się po całym ciele.

Fakt, że kupił jej ubranie na zmianę, sprawił, że zrobiło jej się ciepło na sercu.

- Nie musiałeś mi nic kupować. Oddam Ci pieniądze.

- Nie denerwuj mnie. Przebierz się – zarządził, patrząc na nią wzrokiem nie znającym sprzeciwu. Aria posłusznie kiwnęła głową. Nigdy nie była tak uległa. Co on z nią zrobił? Udała się do łazienki i przemyła twarz zimną wodą. Założyła legginsy, które pasowały idealnie. Bluzka z dekoltem nadzwyczaj dobrze przylegała do jej szczupłego ciała. Nie była przyzwyczajona do noszenia tak obcisłych ubrań, jednak były one zdecydowanie lepsze niż jej porwana sukienka. Wróciła do salonu, pod czujną obserwacją błękitnych oczu.

- Mogłem kupić Ci coś innego – stwierdził, marszcząc lekko brwi. Wszystko wskazywało na to, że nie podobało mu się jak wygląda. Aria skrzywiła się nieznacznie, co nie umknęło jego uwadze.

- Wyglądasz zbyt seksownie. Nie chce, żeby inni mężczyźni gapili się na Ciebie – wytłumaczył, a brunetka w duchu odetchnęła z ulgą. Zwykle nie przywiązywała większej wagi do wyglądu. Co się zmieniło?

Podeszła do blatu, obserwując poczynania Jacka. Właśnie nagrzewał patelnią do grillowania, a w piekarniku piekły się ziemniaki.

- Co mam robić? – oparła się o stół, gotowa do pomocy. Nie lubiła siedzieć bezczynnie, gdy ktoś coś przygotowywał.

- Usiądź tam, a ja od czasu do czasu będę podziwiał Twoje nogi w legginsach – wskazał jej kanapę, co Aria przyjęła z niezadowoleniem.

- Też chce coś zrobić – wydęła z niezadowoleniem usta. Brunet spojrzał na nią niewzruszony i ponownie wskazał jej miejsce, gdzie ma usiąść.

Westchnęła zrezygnowana i spoczęła na sofie. Nie była przyzwyczajona do nic nie robienia. Próbowała skupić się na odcinku serialu, który wciąż trwał, jednak z marnym skutkiem. Co rusz obserwowała Jacka, krążącego po kuchni, z której unosił się aromatyczny zapach mięsa.

- Nie wiedziałam, że gotujesz – powiedziała w końcu, nie patrząc już w ogóle na telewizor. Fayes w kuchni był o wiele bardziej kuszącym widokiem.

- Bo nie gotuję. Dzisiaj robię wyjątek. To moje jedyne, a zarazem popisowe danie.

Czy to możliwe, że z każdą chwilą jej serce łomotało coraz bardziej? I czy to ten sam Fayes, którego jeszcze parę miesięcy szczerze nienawidziła?

- W takim razie nie mogę się doczekać – powiedziała tylko, wciąż rozmyślając jaki cudem ich relację zmieniły się tak bardzo. Kiedyś ktoś powiedział, że miłość i nienawiść dzieli cienka linia. Ten ktoś dobrze wiedział co mówi.

Po chwili danie było gotowe. Obiecany stek wyglądał wyśmienicie w towarzystwie pieczonych ziemniaków i świeżych warzyw. Smakował równie dobrze i Aria nie omieszkała pochwalić idealnego poziomu wysmażenia. Jack wyglądał na zadowolonego z siebie. Jak zwykle zresztą.

- Oglądamy jakiś serial? – zapytał, gdy talerze były już puste.

- Z tym może być problem. Widziałam już prawie wszystkie dobre seriale – powiedziała zgodnie z prawdą, zastanawiając się, kiedy znalazła na nie czas.

- W takim razie obejrzyjmy jakiś słaby, którego na pewno nie widziałaś – stwierdził i choć nie miało to żadnego sensu, Aria pokiwała ochoczo głową.

- Masz jakiś konkretny na myśli? – zapytała z ciekawością, na co Jack pokręcił głową.

- Nie, ale zaraz się dowiem – wyciągnął spod ławy laptopa, wpisując w wyszukiwarkę ,, słaby serial’’.

- Serial słaby niczym moda na sukces. Gra aktorów na poziomie zero. Nie warto – przeczytał jedną z opinii, po czym uśmiechnął się z satysfakcją.

- Znalazłem.

- Jesteś nienormalny. Jaki to serial?

- Wspaniałe Stulecie, turecka produkcja.

- Ok. Oglądajmy – zgodziła się, próbując się nie roześmiać. Nie wiedziała jaki sens widział w tym Jack, ale obejrzenie serialu, nawet najgłupszego na świecie w jego towarzystwie niezwykle przypadło jej do gustu.

Przed seansem przygotował popcorn i postawił między nimi słoik z masłem orzechowym, które wręcz ubóstwiała.

Niemal natychmiast zmieszała te smaki, ciekawa ich połączenia.

- Ej, to jest naprawdę dobre – powiedziała z niedowierzaniem, delektując się z przymkniętymi oczami.

- No przecież mówiłem -  odparł zarozumiale, co jeszcze bardziej ją rozbawiło.

Włączył serial. Przez dobre parę minut żadne z nich nie odezwało się słowem. W skupieniu oglądali serial o Państwie Osmańskim, który w niczym nie przypominał amerykańskich produkcji i o dziwo, był nawet ciekawy.

- Chciałbym być takim Sułtanem. Cały Harem dla mnie.

Aria spojrzała na Jacka spod byka, niezbyt zdziwiona jego słowami.

- Moim zdaniem to okropne. Sułtan może mieć każdą kobietę w Haremie, a ona nie może być z nikim oprócz niego. Straszne.

-  Ale z Ciebie feministka.

Aria prychnęła cicho, ponownie skupiając się na serialu, który coraz bardziej ją wciągał. Uwielbiała historię. Wspaniałe Stulecie oparte było na faktach, dzięki czemu już w jednym odcinku dowiedziała się paru ciekawych rzeczy.

Nawet nie zauważyła, kiedy minęło czterdzieści pięć minut i pojawiły się napisy końcowe.

- Oglądamy jeszcze jeden? – zapytał niepewnie, co Aria przyjęła z szerokim uśmiechem.

- Tak, muszę dowiedzieć się, co się stanie z tą niewolnicą.

Włączył drugi odcinek. Oglądali w ciszy. Nie mogła uwierzyć, że siedzi z Jackiem i ogląda turecki serial jak gdyby nigdy nic.

Cztery odcinki później, Wspaniałe Stulecie doszczętnie ją wciągnęło. Zerknęła na zegarek. Dochodziła godzina dziewiętnasta. Nadszedł czas, by wracać do akademika.

- Pójdę już. Mam jutro zajęcia na ósmą, a nawet nie tknęłam książek – powiedziała niechętnie, po czym wstała powoli z sofy, na której spędziła prawie cały dzień. Uniosła wysoko ręce, rozciągając plecy. Najchętniej zostałaby dłużej, jednak musiała wracać do rzeczywistości. Do tego siedzenie z Jackiem było zbyt kuszące, a nie chciała rzucić się na niego niczym wygłodniała lwica, czego była bliska.

On sam cały dzień traktował ją iście koleżeńsko. Była w szoku, gdy ich kontakt fizyczny ograniczył się wyłącznie do dotknięcia ręką w misce z popcornem, co swoją drogą wystarczyło, by poczuła przyjemne łaskotanie w podbrzuszu.

Kilkakrotnie przyłapała się na tym, że zbyt długo na niego patrzy lub ma wielką chęć odgarnąć mu pasmo niesfornych, czarnych włosów z twarzy. Jack zdawał się tego nie zauważać lub dobrze to ukrywał, bo nie wykonał żadnego, najmniejszego ruchu. Gdy brunet włączył pierwszy epizod serialu była zrelaksowana. Nie wierzyła, że kiedykolwiek poczuję się tak swobodnie w jego towarzystwie. Podczas oglądania drugiego odcinka poczuła rosnącą frustrację. W trakcie trzeciego nie odezwała się słowem. Przy końcu czwartego miała ochotę wziąć sprawy w swoje ręce i zmusić go siłą do pocałunku. Mimo, to nie zrobiła nic. Czekała, aż to on wyjdzie z inicjatywą. Nie doczekała się. Może po wczorajszym wieczorze uznał, że zostaną tylko przyjaciółmi? Na tę myśl zrobiło jej się słabo.

- Idę z Tobą. Mark pewnie usycha z tęsknoty – przerwał jej rozmyślania, również wstając z kanapy. Aria uśmiechnęła się lekko, wyobrażając sobie Dawsona pogrążonego w rozpaczy, z paczką chusteczek w dłoni.

Zebranie wszystkich ich rzeczy nie trwało dłużej niż parę minut. Już po chwili stali w windzie, pogrążeni we własnych myślach. Aria zerknęła nerwowo na Jacka, zastanawiając się, o czym myśli.

- Nawet nie wiesz ile kosztował mnie dzisiejszy dzień – powiedział cicho, mimo iż byli całkiem sami. Westchnął głęboko, wpatrując się w nią z intensywnością.

- Co masz na myśli? – zapytała z konsternacją, nie mając pojęcia, o co może chodzić. Zrobiła coś nie tak?

- Przez cały dzień powstrzymywałem się, żeby nie zerwać z Ciebie ubrań – odpowiedział ochrypłym głosem, w którym niemal wyczuwalne było pożądanie.

Przez całe jej ciało przeszedł dreszcz. Jak mógł powiedzieć to dopiero teraz? Nie zdążyła zareagować, gdyż w tej samej chwili otworzyły się drzwi windy. Kątem oka zauważyła jak brunet momentalnie się spina. Do środka wszedł przystojny mężczyzna w średnim wieku i atrakcyjna blondynka, którą natychmiast rozpoznała. Była to Elena Harisson, która prowadziła zajęcia z rachunkowości.

***

 Niespodzianka! Chciałam Wam wynagrodzić ostatni czas, gdzie na rozdział trzeba było czekać miesiąc i w taki właśnie sposób pobiłam rekord długości rozdziału. Wiem, poniosło mnie. Została Was garstka, wiele osób pewnie znudziło czekanie. Powiem tak - choćby miała zostać tylko jedna osoba, która będzie czytać to opowiadanie - będę do końca. Nie mam zamiaru błagać Was o komentarze lub co gorsza szantażować, że jak nie zobaczę 20 to nie będzie rozdziału :P Sami dobrze Wiecie, że Uwielbiam Was, za to że jesteście ze mną a Wasze słowa sprawiają mi wielką radość. Także rozdział dedykuje wszystkim tym, którzy wciąż tu są. Dziękuję! <3